دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: تاریخ ویرایش: نویسندگان: Michail Bakunin سری: ناشر: سال نشر: تعداد صفحات: 599 زبان: Italian فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 28 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Opere Complete. Volume 8 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آثار کامل جلد 8 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
غوطه ور شدن در خواندن امپراتوری کنوت-ژرمنی و انقلاب اجتماعی، آغاز غوغای بی سابقه با اندیشه باکونین است. این اثر نه تنها حداکثر نقطه تأمل نظری او را تشکیل میدهد، بلکه الگوی شیوهی درک وحدت و نفوذ فکر و عمل او را نیز تشکیل میدهد. در اینجا تمام ویژگیهای فرهنگ عظیم او و همچنین محدودیتهایی که هر فرهنگی دارد یافت میشود: اول از همه این که فرزند زمان خود است. فرانسه شکست خورد، امپراتوری ویران شد، خود ناپلئون سوم اسیر شد. گستاخی کاست نظامی فرانسه باعث تحقیر و تحقیر نه تنها مذاکره در مورد تسلیم شدن، بلکه درخواست کمک از پروس برای شکست جمهوری نیز شد. پاریس تهدید به حمله شد. باکونین، در این جو حساب، احساس میکند که نقش او بهعنوان یک انقلابی را میتوان در لیون، دومین شهر فرانسه، با سنتهای بزرگ شورشی، که میتواند با تهدید ارتجاع و پروسها به کمک پاریس بشتابد، ایفا کند. قیام شکست می خورد، باکونین موفق می شود از اسارت فرار کند و از مارسی، از طریق جنوا، به لوکارنو باز می گردد، جایی که چندین ماه فرصت خواهد داشت تا در مورد وقایع تأمل کند و این اتهام طولانی و مفصل را در وهله اول علیه طبقه بورژوازی آلمان مطرح کند. علیه میلیتاریسم و در برابر خطاهای انقلابیون اقتدارگرا که به فکر بازسازی دولتی برای دفاع از فرانسه بودند و به قدرت و ظرفیت خودسازمان دهی پرولتاریای فرانسوی و اروپایی ایمان نداشتند. تز باکونین جان بخشیدن به یک مقاومت زنده است که از دیدگاه آنارشیستی کامل نیست، اما همچنان سازنده و مؤثر است. در اینجا، با تمام ناهماهنگی نظری و عملیشان، اعتراضهای کسانی مطرح میشود که جز در شرایط خلوص مطلق، بدون سایهای از حضور بیبهره برای انتخاب درخشان آنارشیستی، حاضر به دخالت نیستند. اما واقعیت هرگز آنطور که می خواهید نیست، بنابراین باید با نیروهای دشمن برخورد کرد، بلکه باید با کسانی که در یک لحظه تاریخی، نقش «همسفر» را بازی می کنند، برخورد کرد. باکونین مطابق با علایق زمان خود، بخش قابل توجهی از کار خود را صرف رد براهین وجود خدا و نظریهپردازی اثبات ماتریالیستی حقیقت بهعنوان هدفی دست یافتنی به لطف عقل بر اساس انطباق بین فلسفه کرد. حدس و گمان، فعالیت عملی و واقعیت اجتماعی. همانطور که مشاهده می شود، روند ارتدکسی نیست، به معنایی که اندیشه الحادی لیبرال و پوزیتیویستی دنبال می شود، برعکس، بخش زیادی از آثار او به نقد «کلیسای پوزیتیویست جدید» اختصاص دارد که می خواهد جای کلیسای پوزیتیویستی را بگیرد. قدیمی است، و این به دو دلیل نیست: به این دلیل که زندگی ملموسی را به نشان دادن عدم امکان وجود یک خدای واقعی در جهان می بخشد، و به دلیل اینکه خود را به مبارزه طبقاتی می سپارد، در جامعه ای که با استثمار و استثمار به دو نیم شده است. بنابراین، فقر، به واسطه حکومت استبدادی دولت (از هر ماهیتی که باشد) وظیفه گفتن آخرین کلمه در مورد وجود خداست. بنابراین شرط آزادی لغو دولت و مهمترین متحد آن است: کلیسا. . تنها در این صورت است که می توان جامعه را به شیوه ای متفاوت سازمان داد، اما نه از بالا به پایین بر اساس یک نظریه پیشینی ایده آل. «سازمان اجتماعی آینده باید از پایین به بالا، از طریق انجمن و فدراسیون آزاد کارگران، ابتدا در انجمن ها، سپس در شهرداری ها، مناطق، ملت ها و در نهایت در یک فدراسیون بزرگ بین المللی و جهانی ساخته شود. آنگاه نظم واقعی آزادی تحقق خواهد یافت، نظمی که به جای انکار آن، منافع افراد و جامعه را تأیید و متحد می کند». تز آنارشیستی اکنون با تمام جزئیاتش کامل شده است.\r\nآثار کامل مایکل باکونین توسط آرتور لنینگ از مؤسسه بینالمللی Voor Sociale Geschiedenis در آمستردام ویرایش شده است.
Immergersi nella lettura de L’Impero knut-germanico e la rivoluzione sociale è intraprendere un corpo a corpo senza precedenti con il pensiero di Bakunin. Quest’opera costituisce appunto non solo il punto massimo della sua riflessione teorica, ma anche il modello del suo modo di intendere l’unità e la compenetrazione di pensiero e azione. Qui si trovano tutte le qualità della sua immensa cultura, come pure tutti i limiti che ogni cultura possiede: prima di tutto di essere figlia del suo tempo. La Francia è sconfitta, l’impero distrutto, lo stesso Napoleone III fatto prigioniero. L’albagia della casta militare francese umiliata e costretta non solo a trattare la resa ma anche a chiedere l’aiuto prussiano per sconfiggere la repubblica. Parigi minacciata di invasione. Bakunin, in questo clima di resa dei conti, sente che il suo ruolo di rivoluzionario lo può giocare meglio a Lione, seconda città di Francia, di grandi tradizioni insurrezionali, che può correre in aiuto di Parigi, minacciata dalla reazione e dai Prussiani. L’insurrezione fallisce, Bakunin riesce a sfuggire alla cattura e da Marsiglia, via Genova, ritorna a Locarno, dove avrà diversi mesi per riflettere sugli accadimenti e stendere questa lunga e dettagliata accusa contro la classe borghese tedesca in primo luogo, contro il militarismo e contro gli errori dei rivoluzionari di tendenza autoritaria che pensavano di ricostituire uno Stato per difendere la Francia e non avevano fede nella forza e nella capacità autorganizzativa del proletariato francese ed europeo. La tesi di Bakunin è quella di dare vita a una resistenza viva, non perfetta da un punto di vista anarchico, ma comunque produttiva ed efficace. Qui si pongono, in tutta la loro inconsistenza teorica e pratica, le obiezioni di coloro che non sono disposti a coinvolgersi se non alle condizioni della più assoluta purezza, senza ombra di presenze estranee alla luminosa scelta anarchica. Ma la realtà non è mai come la si desidera, per cui occorre fare i conti con le forze nemiche ma anche con quelle che, in un dato momento storico, si trovano a svolgere il ruolo di “compagni di percorso”. Conformemente agli interessi del suo tempo Bakunin dedica una parte considerevole del suo lavoro a confutare le prove dell’esistenza di Dio e a teorizzare una dimostrazione materialista della verità come obiettivo raggiungibile grazie alla ragione in base alla conformità tra speculazione filosofica, attività pratica e realtà sociale. Come si vede il processo non è ortodosso, nel senso seguito poniamo dal pensiero ateo liberale e positivista, anzi una buona parte del suo lavoro è proprio dedicata a criticare la “nuova Chiesa positivista” che cerca di prendere il posto della vecchia, e non lo è per due motivi: perché fa entrare la vita concreta nella dimostrazione dell’impossibilità di un Dio veramente agente nel mondo, e perché affida alla lotta di classe, in una società spezzata in due dallo sfruttamento e dalla miseria, quindi dal dominio dispotico dello Stato (di qualsiasi natura questo sia) il compito di dire l’ultima parola in merito all’esistenza di Dio. Condizione della libertà è quindi l’abolizione dello Stato e della sua alleata più importante: la Chiesa. Solo dopo si potrà organizzare la società in maniera diversa, ma non dall’alto in basso sulla base di una teoria ideale a priori. “La futura organizzazione sociale deve essere fatta dal basso in alto, per mezzo della libera associazione e federazione dei lavoratori, innanzitutto nelle associazioni, poi nei comuni, nelle regioni, nelle nazioni, e, finalmente, in una grande federazione internazionale e universale. Allora si realizzerà il vero ordine della libertà, quell’ordine che, anziché rinnegare, afferma e accomuna gli interessi degli individui e della società”. La tesi anarchica è ormai completa in tutti i suoi dettagli. Le opere complete di Michail Bakunin sono a cura di Arthur Lehning dell’Internationaal Instituut Voor Sociale Geschiedenis di Amsterdam.