On the Corner: African American Intellectuals and the Urban Crisis

در ژوئیه 1964، پس از یک دهه تمرکز رسانه ای شدید بر اعتراضات حقوق مدنی در جیم کرو جنوبی، شورش در هارلم به طور ناگهانی توجه را به بحران شهری درگیر شهرهای شمالی آمریکا معطوف کرد. در گوشه لحظه بی ثباتی را که روشنفکران آمریکایی آفریقایی تبار به عنوان مفسران بومی زندگی شهری سیاهپوستان به آمریکای سفیدپوست در کانون توجه قرار گرفتند را مرور می کند و چگونگی سه چهره - کنت بی کلارک، امیری باراکا، و رومار بیردن - با فرصت‌ها و معضلاتی دست و پنجه نرم می‌کرد که قد و قامت عمومی آن‌ها افزایش یافته بود. دانیل متلین در دهه 1960 پویایی جدیدی را پیدا می کند که تا به امروز به شکل گیری عملکرد روشنفکر آمریکایی آفریقایی تبار ادامه داده است، زیرا جوامع شهری سیاهپوست به اهداف اصلی تعهدات اجتماعی درک شده روشنفکران سیاهپوست تبدیل شده اند.

دانشمندان و هنرمندان سیاه پوست. بازنمایی های کاملاً متضادی از زندگی شهری سیاهپوستان ارائه کردند و برای تثبیت اقتدار خود به عنوان مفسران بومی تلاش کردند. کلارک به عنوان یک روانشناس، به توانایی علوم اجتماعی برای تشخیص آسیب های ناشی از نژادپرستی و فقر ایمان داشت. باراکا به دنبال هدایت خشم و خشونت سیاه به مقالات، شعرها و نمایشنامه ها بود. در همین حال، بیردن آرزو کرد که کلاژهایش به چالش بکشد تا تصویری از زندگی شهری سیاه‌پوستان که تحت سلطه بدبختی، خشم و ناکارآمدی است.

به مرور زمان، هر یک از این چهره‌ها به این نتیجه رسیدند که نقش آنها به‌عنوان مترجم برای آمریکای سفید، محدودیت‌های خطرناکی را برای آنها ایجاد می‌کند. تمرین روشنفکری سیاه پوست شرط ورود به عرصه عمومی برای روشنفکران آمریکایی آفریقایی تبار در دوران پس از حقوق مدنی، محدود شدن به آنچه که کلارک «موضوعی که مختص سیاه پوستان است» نامیده شده است.

In July 1964, after a decade of intense media focus on civil rights protest in the Jim Crow South, a riot in Harlem abruptly shifted attention to the urban crisis embroiling America's northern cities. On the Corner revisits the volatile moment when African American intellectuals were thrust into the spotlight as indigenous interpreters of black urban life to white America, and examines how three figures--Kenneth B. Clark, Amiri Baraka, and Romare Bearden--wrestled with the opportunities and dilemmas their heightened public statures entailed. Daniel Matlin locates in the 1960s a new dynamic that has continued to shape African American intellectual practice to the present day, as black urban communities became the chief objects of black intellectuals' perceived social obligations.

Black scholars and artists offered sharply contrasting representations of black urban life and vied to establish their authority as indigenous interpreters. As a psychologist, Clark placed his faith in the ability of the social sciences to diagnose the damage caused by racism and poverty. Baraka sought to channel black fury and violence into essays, poems, and plays. Meanwhile, Bearden wished his collages to contest portrayals of black urban life as dominated by misery, anger, and dysfunction.

In time, each of these figures concluded that their role as interpreters for white America placed dangerous constraints on black intellectual practice. The condition of entry into the public sphere for African American intellectuals in the post-civil rights era has been confinement to what Clark called "the topic that is reserved for blacks."