On Love and Loneliness

در سال 1950 کریشنامورتی گفت: "تنها زمانی است که ذهن به هیچ شکلی فرار نمی کند، می توان با چیزی که ما آن را تنهایی می نامیم، ارتباط مستقیم داشت. و برای ارتباط با آن چیز، باید محبت وجود داشته باشد، باید عشق وجود داشته باشد.\"

درباره عشق و تنهایی تحقیق قانع کننده ای است از روابط صمیمی ما با خود، دیگران و جامعه. کریشنامورتی پیشنهاد می‌کند که «رابطه واقعی» تنها زمانی می‌تواند به وجود بیاید که خودشناسی شرایطی وجود داشته باشد که افراد و گروه‌ها را جدا و منزوی می‌کند. تنها با چشم پوشی از خود می توانیم مشکل تنهایی و عشق واقعی را درک کنیم.

In 1950 Krishnamurti said: "It is only when the mind is not escaping in any form that it is possible to be in direct communion with that thing we call lonliness, the alone, and to have communion with that thing, there must be affection, there must be love."

On Love and Lonliness is a compelling investigation of our intimate relationships with ourselves, others, and society. Krishnamurti suggests that "true relationship" can come into being only when there is self-knowledge of the conditions which divide and islolate individuals and groups. Only by renouncing the self can we understand the problem of lonliness, and truly love.