On having no head: Zen and the rediscovery of the obvious

«بی سر بودن»، احساس بی‌سری که عارفان همه زمان‌ها آرزوی آن را داشته‌اند، راهی است آنی برای «بیداری» و آگاهی بیشتر از خود. داگلاس هاردینگ اولین تجربه خود از بی سر بودن را در On Having No Head توصیف می کند، اثری کلاسیک که اولین بار در سال 1961 منتشر شد. در این نسخه به طور گسترده اصلاح شده، او فوریت، سادگی و کاربردی بودن "راه بی سر" را بیان می کند و آن را در یک زمینه ذن قرار می دهد. br>و همچنین تشابهاتی با اعمال در سنت های دیگر ترسیم می کند.

'Headlessness', the feeling of no self that mystics of all times have aspired to, is an instantaneous way of
'waking up'and becoming more aware of oneself. Douglas Harding describes his first experience of headlessness in On Having No Head, a classic work first published in 1961. In this extensively revised edition he conveys the immediacy, simplicity and practicality of 'the headless way', placing it within a zen context,
and also drawing parrallels to practices in other traditions.