On Genesis: Two Books on Genesis Against the Manichees and On the Literal Interpretation of Genesis: An Unfinished Book

آگوستین دو کتاب در مورد پیدایش علیه مانویان و درباره تفسیر تحت اللفظی پیدایش: کتاب ناتمام دو توضیح اول از پنج توضیح ابتدای کتاب پیدایش که او بین سالهای 388 و 418 انجام داد. در تفسیر اول، آگوستین در شرحی بر پیدایش 1-3، با حملات جاهلانه و نابخردانه مانویها که نه سال با آنها "شنونده" بود، مقابله می کند. دومی می‌توانست یک هگزامرون باشد، تفسیری بر شش روز خلقت، اما، همانطور که آگوستین اذعان می‌کند، بی‌تجربه‌گی او در تفسیر کتاب مقدس زیر بار سنگینی فروریخت، و قبل از اینکه یک کتاب را تمام کنم، کار را رها کردم. اگر چه آگوستین موافق است که بسیاری از چیزها در کتاب مقدس ممکن است برای ناآموخته ها پوچ به نظر برسند، او معتقد است که وقتی توضیح داده شد می توانند لذت های بزرگی را ایجاد کنند. این اصل بود که در تفسیر روحانی و نه جسمانی او از کتاب مقدس درک شده بود و او را به مقابله با حملات شرورانه ای که مانوی ها برای جلب نظر کسانی که به دنبال درک عقلانی تری از خدا بر خلاف دیدگاه انسان انگارانه بودند، سوق داد. تلفیق درخشان آگوستین از مکاشفه مسیحی و ایمان فکری حلقه نوافلاطونی در اطراف آمبروز در میلان منجر به تفسیر "روحانی" او از پیدایش 1-3 در دو کتاب در پیدایش علیه مانوی ها شد.

در درباره تفسیر تحت اللفظی پیدایش: کتابی ناتمام، آگوستین موفق به ارائه تفسیر ad litteram برای بیست و پنج آیه قبل شد. رسيدن به آيه دشوار در مورد آفريده شدن انسان به صورت و شبيه خدا. در این مرحله او از این کار جدا می‌شود، زیرا به قول جان اومرا، «یا به کفرگویی گرایش داشت یا نمی‌توان آن را با ایمان کاتولیک تطبیق داد.» شاید به این دلیل که بعداً می‌نویسد که تلاش تحت اللفظی خود را برای تفسیر پیدایش در نظر می‌گیرد. متونی که در اینجا ترجمه شده اند، امروزه در پرتو مطالعات کتاب مقدس مدرن، به نمونه های جذاب و ارزشمندی از اندیشه در حال رشد آگوستین در مورد مسائل مهم فلسفی و کلامی در تفسیر پیدایش تبدیل شده اند.

Augustine's Two Books on Genesis against the Manichees and On the Literal Interpretation of Genesis: An Unfinished Book represent the first two of five explanations of the beginning of the Book of Genesis that he undertook between 388 and 418. In the first, a commentary on Genesis 1-3, Augustine counters the ignorant and impious attacks against Scripture by the Manichees, with whom he was a "hearer" for nine years. The second would have been a hexaemeron, a commentary on the six days of creation, but, as Augustine admits, his inexperience in scriptural exegesis collapsed under the weight of the burden, "and before I finished one book, I gave up the labor that I could not sustain."

Although Augustine agrees that many things in Scripture may seem absurd to the unlearned, he holds that they can produce great pleasures once they have been explained. It was this tenet, realized in his spiritual rather than corporeal interpretation of Scripture, that led him to counter the impious attacks the Manichees used to attract those who sought a more intellectual understanding of God over and against an anthropomorphic view. Augustine's brilliant assimilation of Christian revelation and the intellectual faith of the Neoplatonic circle around Ambrose in Milan gave rise to his "spiritual" interpretation of Genesis 1-3 in the Two Books on Genesis against the Manichees.

In On the Literal Interpretation of Genesis: An Unfinished Book, Augustine succeeds in presenting an ad litteram interpretation for twenty-five verses before arriving at the difficult verse on man's having been made to God's image and likeness. At this point he breaks off because, in the words of John O'Meara, "it either tended to blasphemy or could not be reconciled with the Catholic faith." Perhaps because he later writes that he considers his literal attempt to interpret Genesis a failure, the texts herein translated have become today, in light of modern scriptural studies, fascinating and invaluable examples of Augustine's developing thought on significant philosophical and theological issues in the interpretation of Genesis.