Occidentalism in Turkey: Questions of Modernity and National Identity in Turkish Radio Broadcasting

از سالهای اولیه آتاتورک، پخش رادیویی ترکیه به عنوان یک امید بزرگ برای مهر و موم کردن هویت ملی جمهوری جدید ترکیه تلقی می شد. از زمان پخش افتتاحیه در سال 1927، نخبگان ملی پخش رادیویی را برای نمایش "صدای یک ملت" طراحی کردند. در اینجا ملتم آهیسکا نشان می دهد که چگونه پخش رادیویی در واقع عدم اطمینان ترکیه را در مورد موقعیت خود در رابطه با اروپا نشان می دهد. در حالی که نخبگان ملی می خواستند هویت ترکی خود را بسازند، در عین حال خواستار این بودند که اروپا به رسمیت شناخته شود که ترکیه اکنون یک کشور مدرن غربی شده است. آهیسکا نشان می دهد که چگونه این تنش ها از طریق رادیو در تصاویر متضاد و اختلافات بین نخبگان ملی و "مردم"، استانبول "جهان وطنی" و آنکارا "ملی" و مردان و زنان (به ویژه در رادیو) پخش شد. نمایش). از طریق پخش رادیویی ما می‌توانیم ببینیم که غرب‌گرایی چگونه تاریخ اولیه جمهوری ترکیه را دیکته کرد و چگونگی دید ترکیه مدرن را شکل داد.

From the early Attaturk years, Turkish radio broadcasting was seen as a great hope for sealing the national identity of the new Turkish Republic. Since the inaugural broadcast in 1927, the national elite designed radio broadcasting to represent the ''voice of a nation.'' Here Meltem Ahiska reveals how radio broadcasting actually showed Turkey’s uncertainty over its position in relation to Europe. While the national elite wanted to build their own Turkish identity, at the same time they desired recognition from Europe that Turkey was now a Westernized modern country. Ahiska shows how these tensions played out over the radio in the conflicting depictions and discrepancies between the national elite and ''the people,'' ''cosmopolitan'' Istanbul and ''national'' Ankara, and men and women (especially in Radio drama). Through radio broadcasting we can see how Occidentalism dictated the Turkish Republic’s early history and shaped how modern Turkey saw itself.