Observations on Modernity

این مجموعه از پنج مقاله توسط برجسته‌ترین و تأثیرگذارترین متفکر اجتماعی آلمان، نظریه اجتماعی لومان را به این سؤال مرتبط می‌کند که «مدرنیته مدرن چیست؟» و خاستگاه و زمینه نظریه خود را نشان می دهد. لومان در مقاله مقدماتی «مدرنیته در جامعه معاصر» این تز را مطرح می کند که وضعیت معرفت شناختی مدرن را می توان پیامد یک تغییر بنیادی در ساختارهای کلان اجتماعی دانست که او آن را «تمایز اجتماعی» می نامد و بدین ترتیب کنار هم قرار گرفتن و تعامل بین آن ها را مشخص می کند. تعداد فزاینده ای از خرده سیستم های اجتماعی بدون هیچ ساختار سلسله مراتبی. «عقلانیت اروپایی» عقلانیت را ظرفیتی برای مشاهده تفاوت بین سیستم ها و محیط آنها به عنوان یک وحدت تعریف می کند. لومان استدلال می‌کند که در دنیایی که ویژگی آن اقتضا است، عقلانیت تمایل دارد با تخیل هم وسعت پیدا کند، دیدگاهی که تقابل دوتایی کلاسیک آنها را به چالش می‌کشد و امکان تلقی عقلانیت مدرن را به عنوان یک پارادوکس باز می‌کند. در مقاله سوم، «احتمال به عنوان ویژگی تعریف جامعه مدرن»، لومان پارادوکس دیگری و احتمالاً مهم‌تر را توسعه می‌دهد: اینکه تعمیم اقتضایی یا عدم قطعیت شناختی دقیقاً همان چیزی است که ثبات را در جوامع مدرن فراهم می‌کند. در این فرآیند، او استدلال می‌کند که الهیات مدرن قرون وسطایی و اوایل را می‌توان به‌عنوان «پیشرفت پیش‌سازگارانه» دید که از طریق آن تفکر غربی خود را برای وضعیت معرفت‌شناختی مدرن آماده کرد. لومان در «توصیف آینده» ادعا می‌کند که نه امید سنتی یادگیری از تاریخ و نه امید مکمل پیش‌بینی شناختی آینده را نمی‌توان حفظ کرد و مفهوم کلاسیک آینده باید با مفهوم ریسک جایگزین شود. کنار هم قرار دادن انتظار تحقق پروژه های خاص و آگاهی از احتمال شکست چنین پروژه هایی. این کتاب با «بوم‌شناسی جهل» به پایان می‌رسد، که در آن لومان حوزه‌های تحقیقاتی آینده‌نگر را «برای حامیانی که هنوز شناسایی نشده‌اند» مشخص می‌کند.

This collection of five essays by Germany’s most prominent and influential social thinker both links Luhmann’s social theory to the question “What is modern about modernity?” and shows the origins and context of his theory. In the introductory essay, “Modernity in Contemporary Society,” Luhmann develops the thesis that the modern epistemological situation can be seen as the consequence of a radical change in social macrostructures that he calls “social differentiation,” thereby designating the juxtaposition of and interaction between a growing number of social subsystems without any hierarchical structure. “European Rationality” defines rationality as the capacity to see the difference between systems and their environment as a unity. Luhmann argues that, in a world characterized by contingency, rationality tends to become coextensive with imagination, a view that challenges their classical binary opposition and opens up the possibility of seeing modern rationality as a paradox. In the third essay, “Contingency as Modern Society’s Defining Attribute,” Luhmann develops a further and probably even more important paradox: that the generalization of contingency or cognitive uncertainty is precisely what provides stability within modern societies. In the process, he argues that medieval and early modern theology can be seen as a “preadaptive advance” through which Western thinking prepared itself for the modern epistemological situation. In “Describing the Future,” Luhmann claims that neither the traditional hope of learning from history nor the complementary hope of cognitively anticipating the future can be maintained, and that the classical concept of the future should be replaced by the notion of risk, defined as juxtaposing the expectation of realizing certain projects and the awareness that such projects might fail. The book concludes with “The Ecology of Ignorance,” in which Luhmann outlines prospective research areas “for sponsors who have yet to be identified.”