Objektkonstitution als Zeichenprozeß: Jacques Lacans Psychosemiologie und Systemtheorie

بُعد نظری-علامتی روانشناسی ژاک لاکان تا به امروز به سختی مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نقطه شروع تفاوت-نظری و ماهیت سه جانبه عملیات اساسی آن، ثابت می کند که افزوده مفیدی به معماری های نظریه سیستمی و سازه انگاری است. روانشناسی با نظریه سیستم ها در مفهوم میل و فرض ناخودآگاه متفاوت است. فرآیند ترسیم انگیزه فقدان و میل است. نینا اورت در حال توسعه مدلی است که مبانی نظری نشانه ای را برای اقتباس های مطالعات ادبی، فرهنگی و رسانه ای ارائه می دهد.

Die zeichentheoretische Dimension der Psychosemiologie von Jacques Lacan ist bisher kaum erschlossen. Dabei erweist sie sich durch ihren differenztheoretischen Ausgangspunkt und die Dreigliedrigkeit ihrer Grundoperationen als sinnvolle Ergänzung systemtheoretischer und konstruktivistischer Theoriearchitekturen. Die Psychosemiologie unterscheidet sich durch den Begriff des Begehrens und die Annahme des Unbewußten von der Systemtheorie. Der Zeichenprozeß wird über Mangel und Begehren motiviert. Nina Ort entwickelt ein Modell, das zeichentheoretische Grundlagen für literatur-, kultur- und medienwissenschaftliche Adaptionen bietet.