دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [1ª ed.]
نویسندگان: Rubem Alves
سری:
ISBN (شابک) : 9788576657095
ناشر: Planeta do Brasil
سال نشر: 2005
تعداد صفحات: 384
زبان: Portuguese
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 492 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب O velho que acordou menino به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پیرمردی که پسر را از خواب بیدار کرد نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
من یک قصه گو هستم. در این کتاب داستان هایی از دوران کودکی من در میناس گرایس آمده است. بسیاری از آنها را من زندگی نکرده ام. من آنها را شنیده ام که توسط دیگران گفته شده است. و با گوش مال من شدند. چرا کسی باید به داستان های یک پیرمرد علاقه مند باشد؟ چون همه بچه بودیم. همه ما به یک مکان می رویم. از نظر برناردو سوارس، هنر این است که هویت صمیمی خود را با آنها به دیگران منتقل کنیم. ارواح هم همینطور. این چیزی است که ارتباط را ممکن می کند. یک نفر گفت کلمه "پنیر" فقط برای کسی معنی دارد که پنیر خورده باشد. نمی توان طعم و بوی پنیر را به کسی که تا به حال نخورده است، منتقل کرد. ادبیات امکان پذیر است زیرا همه ما پنیر خورده ایم. تمام دوران کودکی ما تغییراتی در موضوعات یکسان است. خاطرات دیگری باعث می شود کسی که آنها را می خواند با گذشته خوابیده خودش طنین انداز شود. بنابراین، صحبت از رویارویی با خاطرات دیگری، متفاوت از خاطرات من نیست. این دیدار دوباره با گذشته خودم است. اگر این اتفاق نمی افتاد، متن نوشته شده یک متن مرده بود. موریلو مندز به ما یادآوری می کند که تمام متن ها با تکه هایی از نویسنده ساخته شده اند. فکر می کنم این در مورد این خاطرات من صادق باشد. آن وقت می توانم بگویم که آنها خون من هستند، بدن من. بنابراین از خوانندگانم می خواهم که مرا انسان خواری بخوانند... این انسان خواری است که ما را برابر می کند. آنتروپوفاژی عشای ربانی است...
Eu sou um contador de estórias. Neste livro estão estórias da minha infância, nas Minas Gerais. Muitas delas eu não vivi. Eu as ouvi, contadas por outros. E pelo ouvido tornaram-se minhas. Por que haveria alguém de se interessar pelas estórias de um velho? Porque todos fomos crianças. Todos andamos pelos mesmos lugares. Para Bernardo Soares, arte é comunicar aos outros nossa identidade íntima com eles. As almas são iguais. É o que torna possível a comunicação. Alguém disse que a palavra "queijo" só tem sentido para alguém que já comeu queijo. Não é possível comunicar o gosto e o cheiro do queijo a quem nunca comeu um. A literatura é possível porque todos já comemos queijo. Todas as nossas infâncias são variações sobre os mesmos temas. As memórias de um outro fazem ressoar, naquele que as lê, o seu próprio passado adormecido. Assim, não se trata de um encontro com as memórias de um outro, diferentes das minhas. Trata-se de um reencontro com o meu próprio passado. Se isso não acontecesse, o texto escrito seria um texto morto. Murilo Mendes nos lembra que todos os textos são feitos com pedaços do escritor. Acho que isso é verdadeiro no caso dessas minhas memórias. Posso então dizer que são o meu sangue, o meu corpo. Peço, portanto, aos meus leitores, que me leiam antropofagicamente... É a antropofagia que nos torna iguais. Antropofagia é eucaristia...