دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [1.ed]
نویسندگان: Henri Poincaré
سری:
ISBN (شابک) : 9788585910020, 9788578660611
ناشر: Contraponto
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 180
زبان: Portuguese
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 742 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب O valor da ciência به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ارزش علم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
زمانی که هانری پوانکاره هنوز زنده بود، توسط برتراند راسل، معاصر خود، به عنوان \"بزرگترین چهره تولید شده توسط فرانسه در دوران مدرن\" شناخته می شد. هیچ اغراقی در این مورد وجود نداشت، بلکه فقط میدانستیم که اینجا یکی از جهانیگرایان نادر در تاریخ علم، شاید حتی آخرین آنها، وجود دارد. پوانکاره که ریاضیدانی با آموزش و حرفه بود، مانند گاوس با نبوغ تمام شاخه های رشته خود را به صورت خالص یا کاربردی اداره کرد. مهندس، ستاره شناس و فیزیکدان، از بهترین های زمان خود بود. اومانیست، فیلسوف و چند زبان، او به عنوان صاحب سبک زبان خود برجسته بود و ایده های خود را با چنان درخشندگی، ظرافت و وضوح به نمایش می گذاشت که در نهایت به آکادمی فرانسه مورد استقبال قرار گرفت.\r\n\r\n توجه خاص او به اشاعه علم به اوایل قرن برمیگردد که نتیجه آن مجموعهای متشکل از چهار کتاب مقاله بود که به زودی به همه زبانها ترجمه شدند و امروزه به عنوان کلاسیک شناخته میشوند. در مورد اهمیت آن، کافی است آنچه را که آبراهام پایس، زندگی نامه نویس انیشتین، نوشت: «اینشتین و دوستانش [در آکادمی المپیا]، قبل از تدوین نظریه نسبیت، بسیار بیشتر از نگاهی اجمالی به نوشته های پوانکاره انجام دادند. Solovine ما شرح مفصلی از خود به جای گذاشت. فهرست کتابهایی که اعضای آکادمی با هم خواندهاند. از میان آنها، او یکی و تنها یکی، علم و فرضیه را با این نظر برجسته کرد: پوانکاره عمیقاً ما را تحت تأثیر قرار داد و هفتهها و هفتهها ما را بینفس رها کرد.»\r\n\r\n \"ارزش علم\" ایده های بنیادی مندرج در \"علم و فرضیه\" را آشکار و اصلاح می کند. در بخش اول کتاب، پوانکاره روانشناسی اختراع ریاضی را مورد بحث قرار میدهد و تعامل لازم بین تحلیل منطقی و شهود را برجسته میکند. سپس، در یکی از مقالات مقدماتی خود در مورد نظریه نسبیت، بحث می کند که کدام قراردادها در اندازه گیری زمان وجود دارند و نشان می دهد که همزمانی مطلق وجود ندارد. سپس به مفهوم فضا می رود، مفهوم بخش را معرفی می کند، سه بعدی بودن را زیر سوال می برد و امکان بعد چهارم را تصور می کند.\r\n\r\n چارچوب علوم فیزیکی بخش دوم کتاب را اشغال می کند. پوانکاره مزایای متقابل تجزیه و تحلیل و فیزیک را مطالعه می کند و سپس در فصلی که به نجوم اختصاص دارد، تصویری قدرتمند، جذاب و خوش بینانه از کل علم ارائه می دهد. سپس، در سه مقاله به هم پیوسته، او بر فیزیک ریاضی تمرکز می کند - تاریخ آن، بحران و آینده آن. سپس نبوغ رویایی نویسنده با تمام قدرت می درخشد. او توجه خود را به تغییرات اخیر لورنتس در مفاهیم مدت، فاصله و جرم جلب می کند. پیش بینی می کند که مطالعه خطوط طیف انتشار (اثر زیمن) شگفتی های نظری عظیمی را به همراه داشته باشد. در نهایت، او دو نوآوری رادیکال، به نظر او ضروری، اعلام می کند: جایگزینی دیفرانسیل ها با قوانین آماری و ظهور مکانیک جدید، که در آن، \"با افزایش سرعت اینرسی، سرعت نور به حد غیرقابل عبور تبدیل می شود.\" .\r\n\r\n اینها متونی هستند که نفس ما را بند می آورند، زیرا متوجه می شویم که شاهد اختراع برنامه جدید فیزیک قرن بیستم هستیم.
Ainda em vida, Henri Poincaré foi considerado por Bertrand Russell, seu contemporâneo, como "a maior figura produzida pela França nos tempos modernos". Não havia exagero nisso, mas apenas reconhecimento de que estava ali um dos raros universalistas da história de ciência, talvez mesmo o último deles. Matemático por formação e vocação, Poincaré manejava com gênio, como Gauss o fizera, todos os ramos de sua disciplina, em forma pura ou aplicada. Engenheiro, astrônomo e físico, esteve entre os melhores de sua época. Humanista, filósofo e poliglota, destacou-se como um estilista da sua língua, expondo suas ideias com tal brilho, elegância e clareza que terminou acolhido na Academia Francesa. Data do início do século sua preocupação específica com a divulgação da ciência, da qual resultou uma série de quatro livros de ensaios, logo traduzidos para todas as línguas e hoje alçados à condição de clássicos. Sobre sua importância, basta lembrar o que Abraham Pais, biógrafo de Einstein, escreveu: "Antes de formular a teoria da relatividade, Einstein e seus amigos [da Akademie Olympia] fizeram muito mais do que passar os olhos pelos escritos de Poincaré. Solovine nos deixou uma lista detalhada dos livros que os membros da Akademie leram em conjunto. Destes, destacou um, e apenas um, A ciência e a hipótese, com o seguinte comentário: Poincaré nos impressionou profundamente e nos deixou sem respiração durante semanas e semanas." "O valor da ciência" desdobra e aperfeiçoa as ideias fundamentais esboçadas em "A ciência e a hipótese". Na primeira parte do livro, Poincaré discute a psicologia da invenção matemática, ressaltando a necessária interação da análise lógica e da intuição. Depois, num de seus ensaios precursores da teoria da relatividade, discute que convenções estão presentes na medida do tempo, demonstrando que não há simultaneidade absoluta. Passa em seguida para a noção de espaço, introduzindo o conceito de corte, questionando a tridimensionalidade e imaginando a possibilidade de uma quarta dimensão. O quadro das ciências físicas ocupa a segunda parte do livro. Poincaré estuda o benefício recíproco da análise e da física e, em seguida, num capítulo dedicado à astronomia, dá uma imagem poderosa, encantadora e otimista de toda a ciência. Depois, em três ensaios concatenados, enfoca a física matemática sua história, sua crise e seu futuro. Brilha então, com toda a força, o gênio visionário do autor. Ele chama atenção para as modificações trazidas por Lorentz, então recentes, nos conceitos de duração, distância e massa; antecipa que o estudo das raias dos espectros de emissão (efeito Zeeman) traria enormes surpresas teóricas; finalmente, anuncia duas inovações radicais, a seu ver necessárias: a substituição de diferenciais por leis estatísticas e o advento de uma nova mecânica, na qual, "crescendo a inércia com a velocidade, a velocidade da luz se tornará um limite intransponível". São textos que nos tiram o fôlego, ao percebermos que estamos vendo a invenção do programa da nova física do século XX.