دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Vladimir Ilitch Lênin
سری:
ISBN (شابک) : 97877131300
ناشر: Navegando Publicações
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 271
زبان: Portuguese
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب امپریالیسم، مرحله عالی سرمایه داری: امپریالیسم، سرمایه داری، جامعه شناسی آموزشی، انقلاب ها
در صورت تبدیل فایل کتاب O Imperialismo, Etapa Superior do Capitalismo به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب امپریالیسم، مرحله عالی سرمایه داری نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مارکس و انگلس هرگز متنی - جزوه، کتاب یا مقاله - به طور صریح به موضوع آموزش و آموزش ننوشتند. ارجاعات او به این موضوعات به طور جداگانه در سراسر آثارش، هم در جوانی و هم در نوشتههای پختهاش، هم در نسخههای خطی و هم در کاپیتال ظاهر میشود. از تولید آن نمیتوان یک سیستم آموزشی یا آموزشی کامل و دقیق را «پرورش» کرد. با این حال، این بدان معنا نیست که ارجاعات، آرای مختصر ساده ای هستند، و به این ترتیب، از دیدگاه نظری کاملاً قابل چشم پوشی هستند. درست است که آنها غالباً با آرا و عقاید در فیلو رویدادها سر و کار دارند، اما تصادفی نیست که، به طور کلی، اظهارات مربوط به زمان مارکس و انگلس هیچ گاه از کلیت، هم اندیشه آنها و هم از شرایط تاریخی غافل نمی شود. همانطور که این اصطلاحات در حال حاضر درک می شوند، نه یکی و نه دیگری سیاستمداران واقع گرا یا واقع گرا نبودند. عدم چشم پوشی قاطعانه او از اصول ضرب المثل است و نمی توان آن را نادیده گرفت. دقیقاً به همین دلیل، اظهارات مربوط به آموزش و تدریس، مانند آنچه در مورد هنر و ادبیات بیان میشود، به سختی میتواند برای بحثهای جاری پیرامون مشکلات تدریس، که همانطور که معمولاً در بحثهای مجادله اتفاق میافتد، به سلاحهای جسورانه تبدیل شود. . اما آنها برای بحث نهایی در مورد ماهیت و شرایط پیکربندی یک افق تاریخی که روابط سلطه در آن ناپدید شده است، در خدمت ما خواهند بود. بسیاری از این نظرات و تحلیلهای مختصر بهعنوان نقد موقعیتهایی که سرمایهداری - و بهویژه تولید- ایجاد کرده بود، پدیدار شد. حال، این انتقاد هرگز یک ادعای متقابل اخلاقی یا تلاشی برای «تنظیم مجدد» وضعیت، برای منسجمتر کردن آن نبود. حتی زمانی که ارجاعات صریحاً ملموس باشند - مانند مداخله در انترناسیونال (24) یا انتقاد از سیستم مدرسه انگلیسی یا پروس (31، 32، 33) - انتقاد از آنی جدا می شود و چاهی ایجاد می کند. چارچوب مرجع تعریف شده متمایز: جامعه بی طبقه، جامعه ای که در آن همه شهروندان واقعاً برابر هستند و روابط سلطه با نبود آنها می درخشد. ما فکر میکنیم که این نکتهای است که دلیلی برای علاقه میآورد: خوانش فعلی این متون. این رویه منحصر به مارکس و انگلس نیست و نادیده گرفتن آن یا تظاهر به خلاف آن بی انصافی خواهد بود. مشخصه نیمه اول قرن نوزدهم استقرار و تثبیت آسیب زا یک شیوه تولید، سرمایه داری، و شکل گیری اجتماعی و بورژوایی بود که نه تنها با انتقادات محیطی مواجه شد، بلکه با مناقشات جهانی فراوانی نیز مواجه شد. کل جنبش اتوپیایی - سوسیالیستی و آنارشیستی که شاهد ادعای عادلانه آنها هستیم - مبتنی بر ساخت مدلهایی است که برخی حتی با جزئیات بیش از حد تمام شده اند و آنچه را که در حال ایجاد است به چالش می کشند. در آن، آموزش و پرورش یک اولویت و جنبه مبرم است. عدم توجه به نیازهای اجتماعی در زمینه آموزش و تدریس، که نمونه ای از سال های اول سرمایه داری است - و هنوز هم آن را به تعویق می اندازیم - همراه با شرایط کاری چشمگیر جمعیت شاغل - که در مورد کودک برجسته شده است. و کار زنان - آموزش و آموزش را در پیش زمینه قرار دهید. تمام سوسیالیستهای آرمانشهر، همه آنارشیستها به این جنبهها توجه کردند و حتی بیشتر به آموزش و آموزش به عنوان ابزار دگرگونی اعتماد کردند. رهایی افراد، رهایی آنها از شرایط ظالمانه، تنها زمانی می تواند محقق شود که چنین رهایی به همه سطوح و در میان آنها به سطح وجدان برسد. تنها آموزش، علم و گسترش دانش، رشد عقل است که می تواند به چنین هدفی دست یابد. بسیاری از موضوعات - بهترین - اندیشه روشنگرانه در اینجا ظاهر می شود که نه تنها به دلایل مرجعیت یا وزن علمی و فکری، بلکه با توجه به دگرگونی مؤثر افرادی که القا می کردند، تحمیل شده است. مارکس و انگلس با این فضا بیگانه نبودند و نمی توانستند باشند. تضاد او با سوسیالیسم آرمانشهری میتواند منجر به فراموشی ناعادلانه پیشنهادهای اوتوپیایی او شود. یک بازنگری گسترده ضروری بود، یک دگرگونی عمیق در برنامه های بحث مارکسیستی، به طوری که این جنبه ها اهمیتی را که می خواهند دوباره به دست آورند. این در مورد - و امیدواریم برای خوانندگان این گلچین قابل درک باشد - در مورد تغییر اساسی رسانه ما است.
Marx e Engels nunca escreveram um texto - folheto, livro ou artigo - dedicado expressamente ao tema do ensino e educação. Suas referências sobre estas questões aparecem separadas ao longo de sua obra, tanto nos escritos de sua juventude como nos de sua maturidade, tanto nos Manuscritos como em O Capital. A partir de sua produção não é possível "levantar" um sistema pedagógico ou educativo completo e elaborado. Isso não quer dizer, no entanto, que as referências sejam simples opiniões conjunturais, e, enquanto tais, perfeitamente desprezíveis do ponto de vista teórico. É certo que muitas vezes tratam-se de opiniões al filo dos acontecimentos, porém não é à toa que, no geral, as afirmações conjunturais de Marx e Engels não perdem nunca de vista a generalidade, tanto de seu pensamento quanto da circunstância histórica. Nem um nem outro foram políticos pragmáticos ou realistas, tal como esses termos são entendidos atualmente. Sua inflexível não renúncia aos princípios é proverbial e não pode ser ignorada. Precisamente por isso, as afirmações sobre educação e ensino, como as que fizeram sobre arte e literatura, dificilmente podem nos servir para a atual polêmica em torno dos problemas do ensino, convertidas, como costuma acontecer com os argumentos no curso das polêmicas, em armas audaciosas. Mas nos servirão para um eventual debate sobre a índole e as condições para a configuração de um horizonte histórico no qual as relações de dominação tenham desaparecido. Muitas destas opiniões e análises breves surgiram como uma crítica às situações que o capitalismo - e concretamente a manufatura - tinham produzido. Ora, esta crítica nunca foi uma reconvenção moral ou uma tentativa de "reajustar" a situação, de fazê-la mais coerente. Inclusive quando as referências são explicitamente concretas - como é o caso da intervenção na Internacional (24) ou as críticas ao sistema escolar inglês ou prussiano (31, 32, 33) -, a crítica se desprende do imediato e estabelece um marco de referência bem distinto: uma sociedade sem classes, uma sociedade na qual todos os cidadãos sejam realmente iguais e as relações de dominação brilhem por sua ausência. Pensamos que este é o ponto que dá razão de um interesse: a leitura atual destes textos. Este procedimento não é exclusivo de Marx e Engels, e seria injusto ignorá-lo ou pretender o contrário. A primeira metade do século XIX se caracteriza pelo estabelecimento e a traumática consolidação de um modo de produção, o capitalismo, e uma formação social, burguesa, que vai não só encontrar críticas circunstanciais, mas também abundantes contestações globais. Todo o movimento utópico - socialista e anarquista, a cuja justa reivindicação estamos assistindo - se baseia na construção de modelos, alguns terminados até com detalhes excessivos, que contestam o que está sendo estabelecido. No seu seio, a educação é um aspecto prioritário e acuciante. A falta de atenção às necessidades sociais no campo da educação e ensino, que é própria dos primeiros anos do capitalismo - e que todavia arrastamos -, unida às dramáticas condições de trabalho da população operária - acentuadas no caso do trabalho infantil e feminino - colocam o ensino e a educação em primeiro plano. Todos os socialistas utópicos, todos os anarquistas chamaram atenção sobre estes aspectos e, ainda mais, confiaram no ensino e na instrução como instrumentos de transformação. A emancipação dos indivíduos, sua libertação das condições opressoras só poderia se dar quando tal emancipação alcançasse todos os níveis, e, entre eles, o da consciência. Somente a educação, a ciência e a extensão do conhecimento, o desenvolvimento da razão, pode conseguir tal objetivo. Aparecem aqui muitos dos tópicos - os melhores - do pensamento ilustrado, que se impuseram não só por razões de autoridade ou peso acadêmico e intelectual, mas também diante da efetiva transformação das pessoas a que induziam. Marx e Engels não foram, nem poderiam sê-lo, alheios a esta atmosfera. Seu conflito com o socialismo utópico, pôde motivar um esquecimento injusto de suas propostas igualmente utópicas. Foi necessária uma ampla revisão, uma profunda transformação das pautas do debate marxista, para que esses aspectos voltassem a ter a importância que exigem. Trata-se - e esperamos que seja perceptível para os leitores da presente antologia - de transformar radicalmente nosso meio.
Textos sobre Educação e Ensino......Page 1
Informações da publicação......Page 3
Ficha Catalográfica......Page 4
Sumário......Page 5
Os textos......Page 6
Os Temas......Page 9
Alguns Temas Polêmicos......Page 17
Marx e Engels como ponto de partida......Page 20
Nota sobre a presente e dição......Page 23
I. Sistema de Ensino e Divisão do Trabalho......Page 25
II. Educação, Formação e Trabalho......Page 41
III. Ensino, Ciência e Ideologia......Page 64
IV. Educação, Trabalho Infantil e Feminino......Page 83
V. O Ensino e a Educação da Classe Trabalhadora......Page 111
Bibliografia......Page 141