دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Italo Calvino
سری:
ISBN (شابک) : 9788580868609
ناشر: Companhia das Letras
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 0
زبان: Portuguese
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 237 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب O dia de um escrutinador به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب روز یک متخصص نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
یک مبارز کمونیست در دیوانخانه ای در تورین بر انتخابات نظارت می کند. این یک روز عادی دیگر در زندگی آمریگو اورمیا خواهد بود، اما تجربه زندگی با چنین افراد غیرعادی به طور کامل دیدگاه بازرس را نسبت به سیاست، عشق و مذهب تغییر می دهد. بالاخره آمریگو از خود می پرسد چه چیزی عادی بودن یک شهروند را تعیین می کند؟ آمریگو اورمیا، یک فعال حزب کمونیست، بر روند رأی گیری در کوتولنگو، یک دیوانه خانه در تورین نظارت می کند. در میان رای دهندگانی غیرمعمول مانند کوتوله ها، لنگ ها، نابینایان و معلولان ذهنی، او به این فکر می کند که چه چیزی او را به یک شهروند مسئول و یک رأی دهنده وظیفه شناس تبدیل می کند - نه یک دیوانه. آمریگو شروع به پرسش از خود در مورد دلیل کمونیسم، در مورد ماهیت عشق و در مورد اعتبار اعتقاد مذهبی می کند. آیا کمونیسم هم نوعی دین نیست؟ تا چه حد واقعا دموکراتیک است که همه را مجبور به رای دادن کنیم؟ چه چیزی عادی بودن یک شهروند را تعیین می کند؟ دید وحشتناک وضعیت بیماران - مانند زنی بدون پا که خود را روی چهارپایه می کشد یا راهبه ای که روی برانکارد خوابیده است، با بیان کسی که "در ته چاه غرق می شود" - تحریک می کند. بازتاب های وجودی در محتکر. یک صحنه ناگهان خود را به عنوان تجسم عشق نشان می دهد: پدری به پسر معلول خود بادام می دهد. آمریگو نتیجه می گیرد: "انسان ها به جایی می رسند که عشق می رسد؛ آنها مرزی جز مرزهایی ندارند که ما به آنها می دهیم." ایتالو کالوینو پس از تجربههایی مشابه با شخصیتهایش، بین سالهای 1953 تا 1963 کتاب «روز یک متخصص» را نوشت. خامی احساسات تجربه شده در آسایشگاه - این خود کالوینو است که می گوید - چندین ماه متوالی او را از نوشتن باز داشت. پرتره ایتالیایی که هنوز با زخمهای فاشیسم مشخص شده است، داستان منابع محاورهای و بازتابی را با توصیفهای تصویری متحرک در هم میآمیزد - و خواننده متوجه میشود که خود را موشکافی از اخلاق فردی و جمعی میکند.
Um militante comunista fiscaliza as eleições num hospício de Turim. Seria mais um dia normal na vida de Amerigo Ormea, mas a experiência de convívio com pessoas tão incomuns muda completamente a visão do escrutinador sobre a política, o amor e a religião. Afinal, pergunta-se Amerigo, o que determina a normalidade de um cidadão? Amerigo Ormea, militante do Partido Comunista, supervisiona o processo de votação no Cottolengo, um hospício de Turim. Em meio a eleitores tão incomuns quanto anões, coxos, cegos e deficientes mentais, ele se pergunta o que faz dele um cidadão responsável e um eleitor consciente - e não um louco. Amerigo passa a se questionar sobre a razão do comunismo, sobre a natureza do amor e sobre a validade da crença religiosa. Não seria o comunismo também uma espécie de religião? Até que ponto é mesmo democrático obrigar todos a votar? O que determina a normalidade de um cidadão? A visão terrível da situação dos pacientes - como a de uma mulher sem pernas que se arrasta num banquinho ou a de uma freira deitada numa maca, com a expressão de quem "se afoga no fundo de um poço" - suscita ao escrutinador reflexões existenciais. Uma cena subitamente se revela como a encarnação do amor: um pai alimenta com amêndoas o filho deficiente. Amerigo conclui: "o humano chega aonde chega o amor; não tem fronteiras a não ser as que lhe damos". Italo Calvino escreveu O dia de um escrutinador entre 1953 e 1963, após viver experiências semelhantes às de seu personagem. A crueza dos sentimentos vividos no hospício - é Calvino mesmo quem afirma - o impediu de escrever por vários meses seguidos. Retrato de uma Itália ainda marcada pelas cicatrizes do fascismo, o relato funde recursos coloquiais e reflexivos a descrições visuais comoventes - e o próprio leitor se descobre um escrutinador da ética individual e coletiva.