دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب O Arquipélago da Insônia
دانلود کتاب مجمع الجزایر بی خوابی
مشخصات کتاب
O Arquipélago da Insônia
ویرایش:
نویسندگان: Antônio Lobo Antunes
سری:
ISBN (شابک) : 9789722041744
ناشر: Leya
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 0
زبان: Portuguese
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 242 کیلوبایت
قیمت کتاب (تومان) : 36,000
در صورت تبدیل فایل کتاب O Arquipélago da Insônia به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مجمع الجزایر بی خوابی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب مجمع الجزایر بی خوابی
"ما با یک خانه شروع کردیم، با احساس نیرویی در عمل، قدرتی که از زمان های دور سرچشمه می گیرد، زمانی که آن خانه همان بود، اما مزرعه بود، یک ملک بزرگ، زمانی که چیزی کم نداشت - خانواده، خدمتکاران در آشپزخانه، ناظر، مزارع، دهکده در پس‌زمینه، و صدای پدربزرگ که به جهان فرمان می‌دهد. اکنون عکس‌هایی در آلنتجو به‌جای افراد وجود دارد، و اشیایی وجود دارند، آگاه هستند که آنها نیز بدون حضور خواهند بود. هر کسی، خاطراتی از کسانی است که خوابیده اند، یا مرده اند، مرده هایی هستند که نمی دانند آیا زندگی زندگی بوده است، برادرانی هستند، یکی اوتیستیک است، و تصویر مادر بسیار واضح است، همیشه با پشت برگردان "" (آیا من هرگز او را بدون پشتش دیدم؟)"". آیا می دانستی باد چه بویی می دهد ، چگونه نمی توانی ندانی که ماریا آدلاید که او نیز مرده بود به لیسبون رفته است؟ املاک از اوتیسم گرفته شده است. و بیماری (چه کسی؟) یک مجمع الجزایر سفید در اشعه ایکس دیگران است، یک مجمع الجزایر عادی و بی گناه. همه آنها مرده اند یا همه در خواب هستند و رویاها را عوض کرده اند، انگار که می توانیم رویاها را عوض کنیم. به هر حال، ما می دانیم که به زودی صبح می شود - اما آنچه گفته شد هنوز در داخل شنیده می شود: "" (- لازم نیست با من ازدواج کنی پسر پدرت هرگز با من ازدواج نکرد)"". و سپس می دانیم که هرگز صبح نخواهد بود.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
"Começamos por uma casa, pelo sentimento uma força em exercício, um poder que vem de há muito tempo, quando essa casa era igual mas era uma herdade, um latifúndio, quando nada faltava - a família, as empregadas na cozinha, o feitor, os campos, a vila ao fundo, e a voz do avô a comandar o mundo. Agora há fotografias no Alentejo em vez de pessoas, e há objectos, cientes que também acabarão sem ninguém, há memórias de quem dorme, ou morreu, mortos que não sabem se a vida foi vida, há os irmãos, um é autista, e a imagem da mãe muito nítida, sempre de costas ""(alguma vez a vi sem ser de costas para mim?)"". Nessa altura já não se sabia a que cheira o vento, como não se sabe para onde foi a Maria Adelaide, morta também, foi para Lisboa? A herdade foi tirada ao autista, e a doença (de quem?) é um arquipélago branco nas radiografias dos outros, um arquipélago normal, inocente. Estão todos mortos ou estão todos a sonhar e trocaram de sonhos, como se pudessemos trocar de sonhos. De qualquer forma, sabemos que daqui a nada será manhã - mas aquilo que se disse ainda se ouve lá dentro: ""(- Não precisa de se casar comigo menino o seu pai nunca casou comigo)"". E então vamos sabendo que não será manhã nunca.
