Nāgārjuna’s Twelve Gate Treatise : Translated with Introductory Essays, Comments, and Notes

MADHYAMIKA ویژگی بارز فلسفه Miidhyamika "پوچی"، sunyata است. این نگاه به واقعیت نیست. در واقع به شدت رد می شود که سونیاتا دیدگاهی از واقعیت است. اگر کسی دچار چنان خطا شود که پوچی را به عنوان واقعیت (یا به عنوان یک دیدگاه، حتی دیدگاه درست، از واقعیت) تعبیر کند، او فقط مار را در انتهای اشتباه گرفته است (Mk, 24.1 I)! نفتگفوجونا در Mk 24.18 حداقل به چهار راه بیان یک حقیقت اشاره کرده است: هر چه مبدأ وابسته باشد ما آن را پوچی می نامیم. این مفهوم (همچنین) وابسته است. یعنی مطمئناً راه میانه. دو اصطلاح pratitya samutpiida و upiidiiya prajnapti که من در اینجا به عنوان "منشأ وابسته" و "مفهوم سازی وابسته" ترجمه کرده ام، نیاز به توضیح دارند. وابستگی متقابل همه چیز (و تحت «همه چیز» می‌توان به پیروی از مفتدیامیکا، همه موارد، مفاهیم هستی‌شناختی، موجودیت‌ها، نظریه‌ها، دیدگاه‌ها، تزها و حتی حقایق نسبی را شامل شود)، یعنی عدم استقلال اساسی مبدأ (ر.ک. utpiida) از هر چیزی ثابت می‌کند یا نشان می‌دهد که هر چیزی اساساً از ماهیت مفروض یا «ماهیت خود» مستقل یا «وجود خود» آن تهی است (ر.ک. svabhiiva). علاوه بر این، شناخت ما از هر چیزی به همین ترتیب فاقد استقلال است. تصور ما (ر.ک. prajnapti) از چیزی a اساساً به چیزی b بستگی دارد، و به همین ترتیب برای هر چیزی تا بی نهایت.

MADHYAMIKA The hallmark of Miidhyamika philosophy is 'Emptiness', sunyata. This is not a view of reality. In fact it is emphatically denied that sunyata is a view of reality. If anybody falls into such an error as to construe emptiness as reality (or as a view, even the right view, of reality), he is only grasping the snake at the wrong end (Mk, 24.1 I)! Nftgfujuna in Mk, 24.18, has referred to at least four ways by which the same truth is conveyed: Whatever is dependent origination, we call it emptiness. That is (also) dependent conceptualization; that is, to be sure, the Middle Way. The two terms, pratitya samutpiida and upiidiiya prajnapti, which I have translated here- as 'dependent origination' and 'dependent conceptualization' need to be explained. The interdependence of everything (and under 'everything' we may include, following the Mftdhyamika, all items, ontological concepts, entities, theories, views, theses and even relative truths), i.e., the essential lack of independence of the origin (cf. utpiida) of everything proves or shows that everything is essentially devoid of its assumed essence or its independent 'own nature' or its 'self-existence' (cf. svabhiiva). Besides, our cognition of anything lacks independence in the same way. Our conception (cf. prajnapti) of something a essentially depends upon something b, and so on for everything ad infinitum.