Nürnberg als Kunstzentrum des Heiligen Römischen Reiches. Höfische und städtische Malerei in der Zeit Karls IV. 1346-1378

امپراتور چارلز چهارم در سال 1366 نورنبرگ را "متمایزترین شهر امپراتوری" نامید. در آن زمان او مدتها بود که شهر آزاد امپراتوری را به عنوان دومین اقامتگاه خود پس از پراگ، پایتخت بوهمیا انتخاب کرده بود. او موفق شده بود نخبگان شهری را در برنامه های خود مشارکت دهد و جاه طلبی های اقتصادی آنها را مهار کند. اعضای خانواده های بزرگ نورنبرگ شعبه هایی در پراگ داشتند یا مناصب روحانی و دفاتر دادگاهی داشتند. Jirí Fajt وارد این شبکه از روابط می شود تا تأثیر امپراتوری بر هنر نورنبرگ را درک کند. چرا که چارلز چهارم سبالد واینشروتر، نقاش درباری را به کار گرفت، که کارگاه او نیز به نیازهای آن دسته از خانواده هایی که خود را نزدیک به امپراتور می دیدند و می کوشیدند این ارتباط را از طریق بازنمایی هنری بیان کنند، برآورده می کرد. ارتباطات تجاری گسترده نورنبرگرها به طور غیرمستقیم در سبک هنری قطعی شهر منعکس شده است که تأثیرات ایتالیایی و فرانسوی-فلاندری را نشان می دهد. پس از مطالعه این مطالعه، نورنبرگ را دیگر نمی توان یک استان هنری بوهمیایی در زمان چارلز چهارم در نظر گرفت.

ژیری فاجت، مورخ هنر آلمانی- چک، ساکن برلین، سمت های مدیریتی مختلفی در موسسه تاریخ لایب نیتس داشته است. و فرهنگ از سال 2000 اروپای شرقی در لایپزیگ (GWZO). او از سال 2014 تا 2019 مدیر کل گالری ملی پراگ بود. او به عنوان PD در دانشگاه فنی برلین تدریس می کند. سرپرست چندین نمایشگاه بین المللی. نویسنده مقالات و نشریات متعدد، ویراستار کاتالوگ‌های نمایشگاه‌های مختلف، مجموعه مقالات کنفرانس و مجموعه‌ای از نشریات، از جمله کتابچه راهنمای تاریخ هنر در شرق اروپای مرکزی (Deutscher Kunstverlag برلین/مونیخ).

'Vornehmste Stadt des Reichs' nannte Kaiser Karl IV. Nürnberg im Jahre 1366. Da hatte er die freie Reichsstadt längst zu seiner zweiten Residenz nach Prag, der Hauptstadt Böhmens, erkoren. Es war ihm gelungen, die städtischen Eliten in seine Pläne einzubinden und sich ihren wirtschaftlichen Ehrgeiz zunutze zu machen. Angehörige der großen Nürnberger Familien besaßen Dependancen in Prag oder hatten geistliche Pfründe und Hofämter inne. In dieses Gewebe aus Beziehungen stößt Jirí Fajt vor, um den kaiserlichen Einfluss auf das Nürnberger Kunstschaffen zu ergründen. Denn Karl IV. beschäftigte hier mit Sebald Weinschröter einen Hofmaler, dessen Werkstatt auch die Nachfrage jener Familien bediente, die sich als kaisernah verstanden und diese Verbundenheit mit den Mitteln künstlerischer Repräsentation auszudrücken suchten. Indirekt spiegeln sich die weitgespannten Handelskontakte der Nürnberger im maßgeblichen Kunststil der Stadt wider, der italienische und franko-flämische Einflüsse offenbart. Nach Lektüre dieser Studie kann Nürnberg unter Karl IV. nicht länger als böhmische Kunstprovinz gelten.

Jiri Fajt, deutsch-tschechischer Kunsthistoriker, wohnhaft in Berlin, wirkt seit 2000 in verschiedenen Leitungspositionen am Leibniz-Institut für Geschichte und Kultur des östlichen Europa in Leipzig (GWZO). 2014–2019 war er Generaldirektor der Nationalgalerie Prag. Er lehrt als PD an der Technischen Universität Berlin. Kurator mehrerer internationalen Ausstellungen. Verfasser zahlreicher Aufsätze und Publikationen, Herausgeber verschiedener Ausstellungskataloge, Tagungsbände und Publikationsreihen, unter anderem auch des Handbuchs zur Geschichte der Kunst in Ostmitteleuropa (Deutscher Kunstverlag Berlin/München).