Nutrition and Mental Functions

توضیح عواقب کمبودهای تغذیه ای به همان اندازه بیش از حد ساده شده بود. بدیهی است که بیماری مانند راشیتیسم که بر بافت های سخت - اسکلت - تأثیر می گذارد، عواقب جبران ناپذیری داشت. تخریب یا تغییر بافت‌ها، مانند کانکروم اوریس یا میا گزروفتال شدید، به همان اندازه دائمی و به راحتی مشاهده شد. مدل‌های دیگر بری‌بری یا اسکوربوت بودند، که در مقابل، درمان ویتامینی به نظر می‌رسید که فرد را به وضعیت کاملاً عادی قبلی بازگرداند. بنابراین اکثر متخصصان تغذیه از نظر فکری برای مجموعه ای از یافته های پیشنهادی در مورد تغذیه و رشد ذهنی که نقطه برجسته تحقیقات تغذیه ای در دهه گذشته بوده است، آمادگی کمی داشتند: کشف این که شکاف های برگشت ناپذیری در رشد ذهنی وجود دارد که با ضایعات جسمی دائمی آشکار مرتبط نیست. سوء تغذیه حاد را در طول رشد نوزاد خردسال دنبال کنید. علاوه بر این، نه تنها ابزارهای جسمی موجود - معاینه بدنی، مقیاس، و نوار اندازه‌گیری - برای تشخیص چنین نقص‌های فکری و رفتاری کافی نیستند، بلکه برخی از ابزارهای روان‌شناختی کنونی که به سنت‌های فرهنگ غربی وابسته هستند، اغلب ضعیف هستند. سازگار برای اندازه گیری تفاوت های ظریف در رشد روانی در میان جمعیت های فقیر. این اکتشافات اولیه پیشرفت‌های روش‌شناختی مهمی را تحریک کرده‌اند، از تکنیک‌های رنگ‌آمیزی بهتر برای مطالعه رشته‌هایی که نورون‌های مغز را به هم متصل می‌کنند تا آزمایش‌های بهتر برای مطالعه رشد شناختی.

The description of sequelae of nutritional deficien­ cies was equally oversimplified. Obviously, a disease like rickets, which affected hard tissues--the skeleton-­ had irreversible consequences. Destruction or alteration of tissues, such as in cancrum oris or severe xerophthal­ mia, was equally permanent and easily observed. Other models were beriberi or scurvy, where, by contrast, the vitamin treatment seemed to restore the individual to the completely normal status quo ante. Most nutritionists were therefore little prepared intellectually for the series of suggestive findings con­ cerning nutrition and mental development which has been the highlight of nutritional research in the past decade: the discovery that there are irreversible gaps in mental development not correlated with obvious permanent somatic lesions which follow acute malnutrition during the develop­ ment of the young infant. Furthermore, not only are ex­ isting somatic instruments--physical examination, the scale, and the measuring tape--inadequate to detect such intellectual and behavioral deficits, but some of the current psychological instruments, bound to traditions of Western culture, are often poorly adapted to measure fine differences in psychological development among poor populations. These initial discoveries have stimulated important methodological advances, ranging from better staining techniques for the study of fibers connecting brain neurons to better tests for the study of cognitive development.