Noun-modifying clause constructions in Ainu

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: Bugaeva Anna.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 38 
زبان: Japanese-English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 491 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 31,000

در: ماتسوموتو، یوشیکو، کامری، برنارد و سلز، پیتر. ساخت‌های بند اسمی در زبان‌های اوراسیا: شکل‌دهی مجدد مرزهای نظری و جغرافیایی. آمستردام، فیلادلفیا: جان بنجامینز. — 38 p. در واقع، آینو دارای ویژگی های خوبی با ژاپنی ها است که گمان می رود با GNMCC مرتبط باشد. درست مانند ژاپنی، آینو زبانی با تراکم ارجاعی کم است، بند اصلاح کننده به شکلی است که می تواند به طور مستقل بدون داشتن اسم سر استفاده شود و آرایه گسترده ای از روابط معنایی و دستوری را می توان با اسم سر نشان داد. با این حال، برخلاف ژاپنی‌ها، آینو با ساختار آرگومان بسیار سخت‌گیرانه عمل می‌کند. علاوه بر این، آینو از نام‌گذاری استفاده چندانی نمی‌کند، به §7 مراجعه کنید، که معمولاً حداقل تا حدی به کاهش ساختار استدلال کمک می‌کند. در این مقاله، بر اساس داده‌های هوکایدو آینو جنوبی، بهترین گروه مستند از گویش‌هایی که قبلاً در مجاورت سرزمین اصلی ژاپن صحبت می‌شد، طیفی از روابط دستوری و معنایی احتمالی بین بند اصلاح‌کننده و اسم را شرح خواهم داد. من استدلال خواهم کرد که تفسیر ساختارهای اصلاح کننده اسم در آینو (در اینجا: هوکایدو جنوبی) تا حد زیادی به روابط دستوری بستگی دارد، بسیار کمتر به عمل شناسی. بنابراین آینو فاقد GNMCC اولیه است. آینو به طور رسمی بین جملات نسبی و ساختارهای بند اسم مکمل تمایز قائل می شود. دومی شامل مکمل‌های جمله‌ای از یک اسم و مکمل‌های اسمی fact-S (یا «داستانی که…») هستند، هر دو به پسوند ملکی روی اسم سر نیاز دارند، درست مانند ترکی (Comrie 1998). مثال‌های زیر را از Comrie (1998: 54-5) با تفسیر مجدد من از مرزهای تک‌واژی و لغزش‌ها در نظر بگیرید. ساخت ملکی اسمی در.

In: Matsumoto, Yoshiko, Comrie, Bernard & Sells, Peter. Noun-Modifying Clause Constructions in Languages of Eurasia: Reshaping theoretical and geographical boundaries. Amsterdam, Philadelphia: John Benjamins. — 38 p. Indeed, Ainu shares with Japanese a good deal of properties which are believed to correlate with the GNMCC. Just like Japanese, Ainu is a language with low referential density, the modifying clause is in a form that can be used independently without having the head noun and an extended array of semantic and grammatical relations can be represented by the head noun. However, unlike Japanese, Ainu is extremely strict with the argument structure.1 Moreover, Ainu makes little use of nominalization, see §7, which normally helps, at least partially, to reduce argument structure. In this paper, based on the data from Southern Hokkaido Ainu, the best documented group of dialects which used to be spoken in the proximity to mainland Japanese, I will describe a range of possible grammatical and semantic relations between the modifying clause and noun. I will argue that the interpretation of noun-modifying constructions in Ainu (here: Southern Hokkaido) depends largely on grammatical relations, much less on pragmatics; thus Ainu lacks the prototypical GNMCC. Ainu formally distinguishes between relative clauses and noun-complement clause constructions. The latter include sentential complements of a noun and fact-S (or “the story that…”) noun-complements both requiring a possessive suffix on the head noun, just like Turkish (Comrie 1998). Consider the following examples from Comrie (1998: 54-5) with my reinterpretation of morphemic boundaries and glosses in, cf. the nominal possessive construction in.