Not Quite Shamans: Spirit Worlds and Political Lives in Northern Mongolia

اشکال جامعه و سیاست معاصر اغلب کاملاً در تضاد با هر گونه بیان ماوراء طبیعی است. چه اتفاقی می افتد وقتی آن اشکال خود به عنوان مظاهر ارواح و سایر پدیده های غیبی در نظر گرفته شوند؟ در نه کاملا شمن ها، مورتن اکسل پدرسن به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه مردم درهاد دره دورافتاده شیشگد مغولستان شمالی با درگیر شدن با باورها و اعمال شمنی مرتبط با گذشته، گذار مخرب به پساسسیالیسم را درک کرده و به آن واکنش نشان داده اند. p>

در بسیاری از قرن بیستم، حاکمان کمونیست مغولستان تلاش کردند تا شمنیسم و ​​شمن هایی را که زمانی به عنوان راهنمای معنوی و رهبران جامعه خدمت می کردند، ریشه کن کنند. با گذار از یک اقتصاد جمعی و یک دولت تک حزبی به یک بازار سرمایه داری جهانی و دموکراسی لیبرال در دهه 1990، مردم شیشگد در دنیایی جدید و خشن فرو رفتند که به نظر می رسید خارج از کنترل آنها بود. «نه کاملاً شمن‌ها» - مردان جوان و بیکار که انرژی‌های هدایت‌نشده‌شان در حملات غیرقابل پیش‌بینی و ترسناک خشونت و مستی فوران می‌کرد که بیش از حد پنهان به نظر می‌رسید- به تهدیدی جدی برای بافت زندگی اجتماعی تبدیل شدند. پدرسن با تکیه بر کار میدانی درازمدت در مغولستان شمالی، توضیح می‌دهد که چگونه، برای بسیاری از درهادها، خود دولت پست سوسیالیستی ماهیت شمنی شده است.

در نسخه ایده‌آل شمنیسم سنتی درهاد، شمن‌ها می‌توانند زمان و زمان را کنترل کنند. روح آنها به چه هدفی سفر می کند، خواه به بدن های دیگر، مناظر یا دنیاها. برعکس، «شمن‌های نه‌تنها» که بین قدرت‌های معنوی غیرقابل کنترل و نمایش بیش از حد نیروی فیزیکی گرفتار شده‌اند، مظهر اشکال آشفته‌ای هستند - بازار آزاد، اصلاحات نئولیبرال، و فساد دولتی - که چنین تحولی را در زندگی مردم ایجاد کرده است. . نه کاملا شمن به عنوان یک قوم نگاری تجربی از تحولات سیاسی و اقتصادی اخیر در مغولستان از طریق منشور آشنایی زدایی از شمن ها و فقدان آنها، تلاشی است برای نوشتن و همچنین نظریه پردازی پست سوسیالیسم و ​​شمنیسم در قالبی جدید. راه.

The forms of contemporary society and politics are often understood to be diametrically opposed to any expression of the supernatural; what happens when those forms are themselves regarded as manifestations of spirits and other occult phenomena? In Not Quite Shamans, Morten Axel Pedersen explores how the Darhad people of Northern Mongolia's remote Shishged Valley have understood and responded to the disruptive transition to postsocialism by engaging with shamanic beliefs and practices associated with the past.

For much of the twentieth century, Mongolia's communist rulers attempted to eradicate shamanism and the shamans who once served as spiritual guides and community leaders. With the transition from a collectivized economy and a one-party state to a global capitalist market and liberal democracy in the 1990s, the people of the Shishged were plunged into a new and harsh world that seemed beyond their control. "Not-quite-shamans"—young, unemployed men whose undirected energies erupted in unpredictable, frightening bouts of violence and drunkenness that seemed occult in their excess— became a serious threat to the fabric of community life. Drawing on long-term fieldwork in Northern Mongolia, Pedersen details how, for many Darhads, the postsocialist state itself has become shamanic in nature.

In the ideal version of traditional Darhad shamanism, shamans can control when and for what purpose their souls travel, whether to other bodies, landscapes, or worlds. Conversely, caught between uncontrollable spiritual powers and an excessive display of physical force, the "not-quite-shamans" embody the chaotic forms—the free market, neoliberal reform, and government corruption—that have created such upheaval in peoples' lives. As an experimental ethnography of recent political and economic transformations in Mongolia through the defamiliarizing prism of shamans and their lack, Not Quite Shamans is an attempt to write about as well as theorize postsocialism, and shamanism, in a new way.