Nonverbal Behavior: A Functional Perspective

علاقه من به رفتار غیرکلامی بیش از 15 سال است که ثابت مانده است. من فکر می کنم این مورد بوده است زیرا رفتار غیرکلامی موضوعی بسیار جذاب و چالش برانگیز است. ممکن است دیگران پیشنهاد کنند که من فقط یک دانش آموز کند هستم. با این حال، با زمان کافی در هر زمینه ای، فرد شروع به احساس می کند که بینش های خاصی برای ارائه به دیگران دارد. تقریباً دو سال و نیم پیش، تقریباً در زمانی که من با این فکر مواجه شدم، اولین نسخه از مدل عملکردی متوالی مبادله غیرکلامی خود را توسعه می دادم. به نظرم رسید که مدل کارکردی می‌تواند چارچوب بسیار مفیدی برای کتابی در مورد بحث و تحلیل رفتار غیرکلامی ارائه کند. من نمی خواستم (نه فکر می کنم حوصله اش را داشتم) یک بررسی جامع درباره تحقیقات رفتار غیرکلامی بنویسم. آثار دیگر، مانند زیگمن و فلدشتاین (1978) ویرایش رفتار و ارتباطات غیرکلامی، و هارپر، وینز، و ماتارازو (1978) ارتباطات غیرکلامی: وضعیت هنر، بررسی های بسیار خوبی از تحقیق در مورد رفتار غیرکلامی ارائه کرده اند. در عوض، آنچه در این کتاب سعی کرده‌ام انجام دهم این است که از رفتار غیرکلامی به عنوان وسیله‌ای برای بحث درباره رفتار اجتماعی استفاده کنم. به معنای واقعی، این تحلیل رفتار غیرکلامی وسیله ای برای رسیدن به هدف است، نه یک هدف. نتیجه این رویکرد این است که این بررسی برخلاف آثار جامعی که قبلاً ذکر شد، یک بررسی انتخابی است.

My interest in nonverbal behavior has remained constant for over 15 years. I think this has been the case because nonverbal behavior has proved a very fascinating and challenging topic. Others might suggest that I am just a slow learner. With enough time in any area, however, one begins to feel that he or she has some special insights to offer to others. About the time that I was struck with that thought, approximately two and a half years ago, I was developing the first version of my sequential functional model of nonverbal exchange. It seemed to me that the func­ tional model might provide a very useful framework for a book discussing and analyzing nonverbal behavior. I did not want (nor do I think I had the patience) to write a comprehensive review of research on nonverbal behavior. Other works, such as Siegman and Feldstein's (1978) edited Nonverbal Behavior and Commu­ nication, and Harper, Wiens, and Matarazzo's (1978) Nonverbal Communication: The State of the Art, have provided excellent reviews of the research on nonverbal behavior. Instead, what I have tried to do in this book is to use nonverbal behavior as a vehicle for discussing social behavior. In a very real sense, this analysis of nonverbal behavior is a means to an end, not an end in itself. A consequence of this approach is that this review is a selective one, unlike the comprehensive works mentioned earlier.