No Such Thing as Silence: John Cage's 4'33"

اولین بار در اواسط قرن بیستم اجرا شد، 4\'33\" جان کیج، آهنگی که بدون یک نت موسیقی طراحی شده است، از مشهورترین و مشهورترین آنهاست. ژست‌های فرهنگی پرطرفدار در تاریخ موسیقی مدرن. قطعه بحث‌برانگیز کیج که با مدیتیشن در مورد گوش دادن و ماهیت اجرا، به بیانیه نمادین معنای سکوت در هنر تبدیل شد و اثری برجسته از موسیقی آمریکایی است.

در این کتاب، کایل گان، یکی از منتقدان برجسته موسیقی کشور، 4\'33\" را به عنوان لحظه ای منحصر به فرد در فرهنگ و آهنگسازی آمریکایی توضیح می دهد. یافتن شباهت ها و طنین های 4 \"33\" در آثار هنری گسترده ای مانند نقاشی های مدرسه رودخانه هادسون و موسیقی جان لنون و یوکو اونو، او زمینه فرهنگی بسیار مورد نیاز را برای این چالش اساسی و اساسی فراهم می کند. قطعه اغلب اشتباه فهمیده می شود گان همچنین هنر کیج را بررسی می‌کند و تأثیرات موسیقایی، فلسفی و حتی محیطی را که این قطعه موسیقی پیشگامانه را تشکیل می‌داد، با جزئیات روشن توصیف می‌کند. گان با اجرای 4\'33\" خودش و به عنوان آهنگساز به تنهایی، هم تحلیل متخصص و هم تفسیری بسیار شخصی از تفرقه انگیزترین کار کیج را به خواننده ارائه می دهد.

First performed at the midpoint of the twentieth century, John Cage’s 4'33", a composition conceived of without a single musical note, is among the most celebrated and ballyhooed cultural gestures in the history of modern music. A meditation on the act of listening and the nature of performance, Cage’s controversial piece became the iconic statement of the meaning of silence in art and is a landmark work of American music.

In this book, Kyle Gann, one of the nation’s leading music critics, explains 4'33" as a unique moment in American culture and musical composition. Finding resemblances and resonances of 4'33" in artworks as wide-ranging as the paintings of the Hudson River School and the music of John Lennon and Yoko Ono, he provides much-needed cultural context for this fundamentally challenging and often misunderstood piece. Gann also explores Cage’s craft, describing in illuminating detail the musical, philosophical, and even environmental influences that informed this groundbreaking piece of music. Having performed 4'33" himself and as a composer in his own right, Gann offers the reader both an expert’s analysis and a highly personal interpretation of Cage’s most divisive work.