No Jim Crow Church: The Origins of South Carolina’s Bahá’í Community

«مطالعه مفصل و غنی درباره ظهور دیانت بهائی در کارولینای جنوبی. مطالعه دیگری مانند این مطالعه از راه دور وجود ندارد.»—پل هاروی، نویسنده رنگ مسیح: پسر خدا و حماسه نژاد در آمریکا
 
«مطالعه ای پیشگام در مورد اینکه چگونه و چرا دیانت بهائی به دومین جامعه مذهبی بزرگ در کارولینای جنوبی تبدیل شد. داستانی که در اینجا گفته شد، با تحقیق دقیق، شکاف قابل توجهی را در دانش ما از تاریخ مذهبی غنی و متنوع کارولینای جنوبی پر می‌کند.» -چارلز اچ. ظهور یک انجمن بین نژادی منسجم در کارولینای جنوبی دوران جیم کرو بعید و خطرناک بود. با این حال، اعضای دیانت بهائی در ایالت پالمتو جداسازی را نپذیرفتند، از ارتدوکس مذهبی جدا شدند، و در نهایت به بزرگترین اقلیت دینی این ایالت تبدیل شدند.

این دین که بر وحدت معنوی تأکید دارد. همه انسان، در پایان قرن نوزدهم از خاورمیانه از طریق مناطق شهری در شمال شرقی و غرب میانه وارد ایالات متحده شدند. ساکنان کارولینای جنوبی خارج‌شده مسلمان شدند و هنگامی که به خانه بازگشتند، دین تازه‌ای که پیدا کرده بودند را با خود آوردند. بهائیان علیرغم اینکه مکرراً توسط همسایگان، کوکلوکس کلان، سازمان های مجری قانون، مقامات دولتی و روحانیون محافظه کار هدف ارعاب و حتی خشونت قرار گرفتند، در ایمان و تعهد خود به دموکراسی معنوی بین نژادی مصمم باقی ماندند. در نیمه دوم قرن بیستم، تعداد آنها از چند صد به بیش از بیست هزار نفر افزایش یافت.

در No Jim Crow Church، لویی ونترز تاریخچه کارولینای جنوبی را دنبال می کند جامعه بهائی از پیدایش اولیه تا دوران حقوق مدنی و تاریخچه سازمانی، اجتماعی و فکری جنبش را ارائه می دهد. او تحولات درون جامعه را به تغییرات در جامعه به طور کلی، با توجه خاص به روابط نژادی و مبارزه حقوق مدنی مرتبط می‌داند. ونترز استدلال می‌کند که بهائیان در کارولینای جنوبی چالشی مهم، پایدار و مبتنی بر معنویت را در برابر ایدئولوژی و ساختارهای برتری پروتستان مردان سفیدپوست نشان می‌دهند، در حالی که بررسی می‌کند که چگونه ظهور دیانت بهائی در جنوب اعماق نقش داشته است. تحول فرهنگی و ساختاری دین

“A richly detailed study of the rise of the Bahá’í Faith in South Carolina. There isn’t another study out there even remotely like this one.”—Paul Harvey, coauthor of The Color of Christ: The Son of God and the Saga of Race in America
 
“A pioneering study of how and why the Bahá’í Faith became the second largest religious community in South Carolina. Carefully researched, the story told here fills a significant gap in our knowledge of South Carolina's rich and diverse religious history.”—Charles H. Lippy, coauthor of Religion in Contemporary America
 
The emergence of a cohesive interracial fellowship in Jim Crow-era South Carolina was unlikely and dangerous. However, members of the Bahá’í Faith in the Palmetto State rejected segregation, broke away from religious orthodoxy, and defied the odds, eventually becoming the state’s largest religious minority.

The religion, which emphasizes the spiritual unity of all humankind, arrived in the United States from the Middle East at the end of the nineteenth century via urban areas in the Northeast and Midwest. Expatriate South Carolinians converted and when they returned home, they brought their newfound religion with them. Despite frequently being the targets of intimidation, and even violence, by neighbors, the Ku Klux Klan, law enforcement agencies, government officials, and conservative clergymen, the Bahá’ís remained resolute in their faith and their commitment to an interracial spiritual democracy. In the latter half of the twentieth century, their numbers continued to grow, from several hundred to over twenty thousand.

In No Jim Crow Church, Louis Venters traces the history of South Carolina’s Bahá’í community from its early origins through the civil rights era and presents an organizational, social, and intellectual history of the movement. He relates developments within the community to changes in society at large, with particular attention to race relations and the civil rights struggle. Venters argues that the Bahá’ís in South Carolina represented a significant, sustained, spiritually-based challenge to the ideology and structures of white male Protestant supremacy, while exploring how the emergence of the Bahá’í Faith in the Deep South played a role in the cultural and structural evolution of the religion.