No Exit

منظره: داخلی

بدون خروج برای اولین بار در نیویورک در تئاتر Biltmore با حضور کلود دوفین، آنابلا و روث فورد ارائه شد. دو زن و یک مرد برای ابد در یک اتاق وحشتناک در جهنم با هم محبوس هستند. پنجره ها آجری شده اند. هیچ آینه ای وجود ندارد؛ چراغ های برق را هرگز نمی توان خاموش کرد. و هیچ خروجی وجود ندارد طعنه این جهنم این است که شکنجه آن نه از قفسه و آتش، بلکه از تحقیر سوزان هر روحی است که با کنجکاوی ظالمانه لعنت شدگان از تظاهر خود خلع شده است. در اینجا روح از رازداری کوتاه می‌شود و حتی سیاه‌ترین اعمال نیز بی‌رحمانه در معرض نور شدید جهنم قرار می‌گیرد. عذاب ابدی است.

Scenery: Interior

No Exit was first presented in New York at the Biltmore Theatre with Claude Dauphin, Annabella, and Ruth Ford. Two women and one man are locked up together for eternity in one hideous room in hell. The windows are bricked up; there are no mirrors; the electric lights can never be turned off; and there is no exit. The irony of this hell is that its torture is not of the rack and fire, but of the burning humiliation of each soul as it is stripped of its pretenses by the cruel curiosity of the damned. Here the soul is shorn of secrecy, and even the blackest deeds are mercilessly exposed to the fierce light of hell. It is an eternal torment.