No Citizen Left Behind

میرا لوینسون در حین تدریس در یک مدرسه راهنمایی کاملاً سیاه‌پوست در آتلانتا متوجه شد که خودسازی فردی دانش‌آموزان لزوماً آنها را قادر نمی‌سازد تا بر حاشیه‌سازی عمیق خود در جامعه آمریکا غلبه کنند. این به دلیل شکاف توانمندسازی مدنی است که به همان اندازه شرم آور و ضد دموکراتیک است که شکاف پیشرفت تحصیلی هدف هیچ کودکی پشت سر گذاشته نشده است. هیچ شهروندی پشت سر نگذاشته است استدلال می‌کند که باید به دانش‌آموزان آموزش داده شود که چگونه روابط قدرت را مستقیماً از طریق اقدامات سیاسی و مدنی تغییر دهند و تغییر شکل دهند. لوینسون با تکیه بر نظریه سیاسی، تحقیقات تجربی و تجربیات خود در صحنه نشان می دهد که چگونه مدارس شهری تفکیک شده عملی می توانند و باید در مرکز این مبارزه باشند.

بازیابی اهداف مدنی مدارس دولتی بیش از اصلاح برنامه درسی نیاز دارد. لوینسون از مدارس می خواهد که آموزش مدنی را بازسازی کنند. مدارس باید اقدام جمعی را آموزش دهند، آشکارا در مورد ابعاد نژادی شهروندی بحث کنند، و دانش آموزان را با درگیر کردن احساسات خود در برابر بی عدالتی های معاصر تحریک کنند. دانش آموزان همچنین باید فرصت های مکرری برای انجام اقدامات مدنی و سیاسی از جمله در خود مدرسه داشته باشند. برای ساختن یک جامعه واقعاً برابری طلب، ما باید افسانه های همسانی مدنی را رد کنیم و به همه جوانان قدرت دهیم تا صدای متنوع خود را بلند کنند. گزارش لوینسون نه تنها مربیان، بلکه همه کسانی را که به عدالت، تنوع یا دموکراسی اهمیت می دهند، به چالش می کشد.

While teaching at an all-Black middle school in Atlanta, Meira Levinson realized that students’ individual self-improvement would not necessarily enable them to overcome their profound marginalization within American society. This is because of a civic empowerment gap that is as shameful and antidemocratic as the academic achievement gap targeted by No Child Left Behind. No Citizen Left Behind argues that students must be taught how to upend and reshape power relationships directly, through political and civic action. Drawing on political theory, empirical research, and her own on-the-ground experience, Levinson shows how de facto segregated urban schools can and must be at the center of this struggle.

Recovering the civic purposes of public schools will take more than tweaking the curriculum. Levinson calls on schools to remake civic education. Schools should teach collective action, openly discuss the racialized dimensions of citizenship, and provoke students by engaging their passions against contemporary injustices. Students must also have frequent opportunities to take civic and political action, including within the school itself. To build a truly egalitarian society, we must reject myths of civic sameness and empower all young people to raise their diverse voices. Levinson’s account challenges not just educators but all who care about justice, diversity, or democracy.