دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Nipisat - a Saqqaq Culture Site in Sisimiut, Central West Greenland
دانلود کتاب Nipisat - یک سایت فرهنگ سقاق در سیزیموت ، مرکز گرینلند غربی
مشخصات کتاب
Nipisat - a Saqqaq Culture Site in Sisimiut, Central West Greenland
ویرایش:
نویسندگان: Anne Birgitte Gotfredsen and Tinna Møbjerg – with a contribution by Kaj Strand Petersen and Ella Hoch
سری: Meddelelser om Grønland; Man & Society
ISBN (شابک) : 8763512645, 9788763526265
ناشر: Museum Tusculanum Press
سال نشر: 2004
تعداد صفحات: 243
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 11 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 47,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Nipisat - a Saqqaq Culture Site in Sisimiut, Central West Greenland به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Nipisat - یک سایت فرهنگ سقاق در سیزیموت ، مرکز گرینلند غربی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب Nipisat - یک سایت فرهنگ سقاق در سیزیموت ، مرکز گرینلند غربی
از سال 1989 تا 1994، بیش از 200 متر مربع در سایت سقاق نیپیست، واقع در جزیره کوچکی در 15 کیلومتری جنوب سیسیمیوت، حفاری شد. شرایط عالی نگهداری برای مواد آلی و این واقعیت که برخی از آثار سنگی قبلاً از فرهنگ سقاق شناخته نشده بودند، دلایل اصلی کاوش بودند. بیش از 70000 قطعه استخوان، 20000 پوسته و 1000 اثر باستانی کشف شد. در مجموع 33 تاریخ، که این سایت را به یکی از بهترین تاریخ‌ها در کل قطب شمال تبدیل می‌کند، نشان می‌دهد که نیپیست به‌طور مداوم برای نزدیک به 1500 سال اشغال بوده است. اگرچه سنگ بستر بیرون زده چینه شناسی را مختل کرد و چندین عدسی از پوسته های خرد شده لایه ها را قطع کردند، سه مرحله زمانی مختلف را می توان شناسایی کرد. مرحله 1 با هشت تاریخ 14 درجه سانتیگراد از 2020 تا 1740 قبل از میلاد (کالری) قدمت دارد. فاز 2 تا حدی همپوشانی دارد، اما عمدتاً جوان‌تر از فاز 1 است و قدمت آن در پنج سال 14C به سال‌های 1860-1325 قبل از میلاد برمی‌گردد. قدمت فاز 3 با 16 14C به 1310-810 قبل از میلاد (کالری) می رسد. یک تاریخ بسیار جوان بود (520 سال قبل از میلاد (کالری)) و به دلیل نوسانات شدید منحنی 14C مشکل ساز بود. از فاز 1 یک سازه گذر وسط با یک جعبه اجاق وجود دارد. حلقه ای از سنگ فرش اطراف سازه را احاطه کرده است. از فاز 2 یک جعبه اجاق کاملاً مشخص وجود دارد. هیچ طرح مشخصی از حلقه چادر اطراف اجاق وجود نداشت، که می تواند به دلیل اختلالات بعدی در فاز 3 باشد. هیچ ساختار مسکونی از فاز 3 شناسایی نشد. در عوض چندین تکه سنگ صابون ثبت شد، که نشان دهنده استفاده از بلوبر برای نور یا پخت و پز است. . از فاز 1 و 2، انواع ابزار از دیگر سایت‌های Saqqaq در گرینلند و قطب شمال کانادا به خوبی شناخته شده است. تیغه های انتهایی هارپون کوچک، نقاط پرتابه، تیغه های چاقو، خراش ها، برین ها و غیره و سوزن ها، پوسته های سنگ چخماق، سر هارپون، گوه ها و غیره. اما از فاز 3 انواع ناشناخته قبلی ثبت شد. یک کیت ابزار جدید برای شکار پستانداران دریایی در هارپون بسیار محکم یا سر نیزه ساخته شده از شاخ دیده می شود. علاوه بر این، انواع مختلفی از لستر یا نیزه خاردار وجود دارد. انواع جدید سر زوبین اریب دار، تیغه های چاقوی اریب دار و نقاط پرتابه اریب دار، همگی از کیلیاق (تبلیغ سیلیسی شده) نیز به ثبت رسید. مجموعه جانوران نیپیست 28823 قطعه استخوان شناسایی شده به دست آورد که حداقل 42 گونه ماهی، پرنده و پستاندار را نشان می دهد. ماهی باقی می ماند، شامل ج. 2٪ از مواد جانوران، تقریبا به طور کامل (98٪) از ماهی نسبتا بزرگ (). بقایای پرنده شامل ج. 47 درصد از مواد و از حداقل 24 گونه پرنده مشتق شده است. مرغابی ها گروه غالب هستند (حدود 54 درصد از بقایای پرنده) و پس از آن اردک ها (spp.) (24 درصد) و گونه های پرنده قرار دارند. (13٪) احتمالاً غازهای بارناکل ()، در حالی که auks () در فرکانس های پایین تر یافت شدند. با این حال، دیدنی‌ترین یافته‌ها، بقایای اسکلتی از آئوک‌های بزرگ زیر بالغ () از قدیمی‌ترین مرحله بود. در مجموع 60 مورد فرضی قو () که تا آن زمان بزرگترین، شمالی ترین و قدیمی ترین موجود در گرینلند است، باقی مانده است. حداقل 14 گونه پستانداران شناسایی شدند که بخش شگفت آور زیادی از کاریبو () (51٪ از پستانداران باقی مانده) را برای یک سایت ساحلی نشان می دهد. مهر و موم 45٪ را به خود اختصاص داده است که مهر مشترک () به عنوان جزء کاملاً غالب است. سایر پستانداران دریایی، والوس () و گراز دریایی بندری () بودند که نقش مهم اما کم اهمیتی داشتند. شکار خرس قطبی () با حضور چهار قطعه از جوانترین مرحله ثبت شد. مردم سقا را سگ های نسبتاً بزرگ و نیرومندی همراهی می کردند (). نیپیست، اولین محوطه بزرگتر سقاق که از منطقه آبهای آزاد کاوش شد، یک سایت ساحلی بود و در تمام مراحل اشغال، حیوانات شکار آبهای اطراف و آبدره ها شکار می شدند. برای بیش از یک هزاره، این سایت به طور خلاصه هر از گاهی، حداقل در طول بهار، تابستان و اوایل پاییز مورد بازدید قرار می گرفت. غازهای صحنه‌دار در فصل بهار صید شدند. در ژوئن و ژوئیه، پرندگان مولد برای تخم‌هایشان و جوان‌هایی که به‌راحتی در دسترس بودند مورد بهره‌برداری قرار گرفتند، همانطور که به‌ویژه تعداد زیادی از استخوان‌های مرغان جوان مستند شده‌اند. شکار معمولی فوک مخصوص افراد نابالغی بود که در اولین تابستان خود در زمین های تولید مثل صید می شدند. ساکنان نیپیست در سرزمین اصلی نیز به شکار کاریبو می پرداختند. ساختار سنی و توزیع جنسی کاریبو در درجه اول منعکس کننده ساقه زدن است. بخش‌های منتخب بدن، به‌ویژه پاهای جلویی و عقبی و سر، برای مواد خام، فیله‌کردن گوشت و پردازش بیشتر برای استخراج مغز استخوان و تولید چربی به جزیره منتقل شدند. بهره برداری از جانوران در طول دوره اشغال به طور قابل ملاحظه ای با توجه به انتخاب حیوان شکار و گروه های سنی انتخاب شده ثابت بود. اگرچه عیدها در فاز 1 (36 درصد) نسبت به فاز 3 (17 درصد) فراوانتر بودند، در حالی که مرغان دریایی در همان دوره زمانی از 43 به 61 درصد افزایش یافتند. همین روند برای غازها معتبر بود، که با گذشت زمان افزایش یافت در حالی که اهمیت auks کاهش یافت. به نظر می رسد گراز دریایی بندرگاه کاهش یافته است در حالی که در طول زمان اهمیت نسبی افزایش یافته است. به نظر می رسد کاریبو در فاز 3 با 55 درصد در مقایسه با 45 درصد در فاز 1 اهمیت بیشتری دارد. تغییر جزئی در منابع ترجیحی ممکن است با نوسان فراوانی و در دسترس بودن گونه های بازی همراه با توسعه ابزارهای جدید شکار توضیح داده شود. بر اساس تحقیقات جدید در منطقه Sisimiut، شکاف بین Saqqaq و فرهنگ Dorset در مرکز غرب گرینلند کاهش یافته است. اگرچه به نظر می رسد بهره برداری از منابع در سایت در هر سه مرحله بسیار پایدار بوده است، جنبه هایی از تغییر فرهنگی وجود دارد که پل گذار از سقاق به فرهنگ های دورست را ایجاد می کند. معرفی ابزارهای اریب دار، سرهای هارپون یا نیزه محکم و کنار گذاشتن تیر و کمان در فاز 3، نشان دهنده وابستگی فرهنگی به فناوری دورست است. این همچنین از نظر ترجیح مواد خام سنگی، معرفی مصنوعات سنگ صابون و عدم وجود ساختارهای مسکونی با یک جعبه-اجاق کاملاً مشخص صادق است. در همان زمان به نظر می رسد که منطقه اشغال مرکزی فرهنگ سقاق از منطقه Qeqertarsuup Tunua به سمت Sisimiut و Nuuk به سمت جنوب منتقل شده است.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
From 1989 to 1994, more than 200 m2 were excavated at the Saqqaq site of Nipisat, situated on a small island 15 km south of Sisimiut. The excellent preservation conditions for organic material, and the fact that some of the stone artefacts were not previously known from the Saqqaq Culture, were the main reasons for the excavation. More than 70,000 bone fragments, 20,000 flakes and 1,000 artefacts were recovered. A total of 33 dates, making this site one of the best dated in the entire Arctic, reveal that Nipisat was occupied continuously for nearly 1,500 years. Although protruding bedrock disturbed the stratigraphy and several lenses of crushed shells interrupted the layers, three different chronological phases could be identified. Phase 1 is dated by eight 14C dates ranging from 2020 to 1740 BC (cal). Phase 2 partly overlaps, but is mainly younger than phase 1 and dated by five 14C dates to 1860-1325 BC (cal). Phase 3 is dated by 16 14C dates to 1310-810 BC (cal). One date was very young (520 BC (cal)) and problematic because of extreme oscillations of the 14C curve. From phase 1 there is a mid-passage structure with a box-hearth. A ring of flagstones surrounds the structure. From phase 2 there is a well-defined box-hearth. There was no clear outline of a tent ring surrounding the hearth, which could be due to later disturbances in phase 3. No dwelling structures were recognised from phase 3. Instead several sherds of soapstone were recorded, indicating the use of blubber for light or cooking. From phase 1 and 2 the tool types are well known from other Saqqaq sites in Greenland and Arctic Canada e.g. small harpoon endblades, projectile points, knife blades, scrapers, burins etc. and needles, flint flakers, harpoon heads, wedges etc. But from phase 3 previously unknown types were recorded. A new tool kit for sea mammal hunting is seen in the very sturdy harpoon or lance head made of antler. In addition there are many different kinds of barbed leisters or spears. New types of bevelled harpoon heads, bevelled knife blades and bevelled projectile points, all made of killiaq (silicified slate), were also registered. The faunal assemblage of Nipisat yielded 28,823 identified bone fragments representing at least 42 species of fish, birds and mammals. The fish remains, comprising c. 2% of the faunal material, consisted nearly entirely (98%) of fairly large sized cod (). The bird remains comprise c. 47% of the material and derive from at least 24 bird species. Gulls are the dominant group (c. 54% of the bird remains) followed by eider ducks (spp.) (24%) and spp. (13%) presumably barnacle geese (), while auks () were found in lower frequencies. The most spectacular finds, however, were skeletal remains of subadult great auks () from the oldest phase. A total of 60 presumed whooper swan () remains constitute the hitherto largest, northernmost and oldest occurrence in Greenland. At least 14 mammalian species were identified revealing a surprisingly large proportion of caribou () (51% of the mammal remains) for a coastal site. Seals accounted for 45%, with the common seal () as the absolutely dominant component. Other marine mammals were walrus () and harbour porpoise (), which played an important but minor role. Polar bear () hunting was documented by the presence of four fragments from the youngest phase. Saqqaq people were accompanied by fairly large and robust dogs (). Nipisat, the first larger Saqqaq site to be excavated from the Open Water Area was a coastal site and through all occupation phases the game animals of the surrounding waters and fjords were hunted. For more than a millennium, the site was visited briefly from time to time, at least during spring, summer and early autumn. Staging geese were captured during spring. In June and July the breeding birds were exploited for their eggs and easily accessible young, as documented by large numbers of juvenile gull bones in particular. The common seal hunting specialised on immature individuals caught primarily during their first summer on the breeding grounds. The inhabitants at Nipisat also hunted caribou on the mainland. The age structure and sex distribution of the caribou remains primarily reflect stalking. Selected body parts, especially the fore and hind legs and the heads, were transported to the island for raw material, meat filleting and further processing for marrow extraction and fat rendering. The exploitation of fauna through the entire occupation period was remarkably constant with respect to choice of game animal and the selected age groups. Although eiders were more abundant in phase 1 (36%) than in phase 3 (17%) while gulls increased from 43 to 61% in the same time period. The same trend was found valid for geese, which increased over time while the importance of auks decreased. Harbour porpoise seem to have decreased while walrus increased in relative importance through time. Caribou seem to be of greater importance in phase 3 with 55% compared to 45% in phase 1. The slight shift in preferred resources may be explained by fluctuating abundance and availability of the game species combined with the development of new hunting tools. Based on the new investigations in the Sisimiut District, the gap between Saqqaq and Dorset Culture in Central West Greenland has been diminished. Although resource exploitation at the site seems to have been very stable through all three phases, there are aspects of cultural change bridging the transition from Saqqaq to Dorset Cultures. The introduction of bevelled tools, sturdy harpoon or lance heads and the abandonment of the bow and arrow in phase 3, show cultural affiliation with Dorset technology. This is also true in terms of lithic raw material preference, the introduction of soapstone artefacts and the absence of dwelling structures with a well-defined box-hearth. At the same time it looks like, the central occupation area for the Saqqaq Culture shifted southwards from the Qeqertarsuup Tunua area towards Sisimiut and Nuuk.
