Nineteenth-Century Fiction and the Production of Bloomsbury: Novel Grounds

این مطالعه نقش ادبیات داستانی را در تولید اجتماعی ناحیه مرکزی غرب لندن در قرن نوزدهم بررسی می‌کند. این کتاب تاریخ جدیدی از رمان را از منظر جغرافیایی محلی بیان می‌کند، و تحولات را در شکلی که با بلومزبری در دوره‌ای که به عنوان منطقه ادبی غالب شهر ظاهر شد، دنبال می‌کند. محله‌ای که همزمان در معرض افول اجتماعی-اقتصادی و صعود فرهنگی قرار داشت، داستان‌های داستانی در بلومزبری نشان داده می‌شود که حاشیه‌نشینی منطقه را به عنوان خودمختاری بالقوه دوباره درک کرده است. این کتاب با تکیه بر نظریه جامعه‌شناسی، مسیر بلومزبری را به طور انتقادی تاریخی می‌کند تا نشان دهد که ارتباط آن با «کسری» فکری معروف به «گروه بلومزبری» در آغاز قرن بیستم، نشانه‌ای بود تا استثنایی. از دهه 1820 به بعد، نویسندگان خود را از نظر اجتماعی در جغرافیای شهری که از طریق داستان‌های خود طرح می‌کردند، قرار دادند. همانطور که بلومزبری به طور فزاینده ای با سرمایه فرهنگی نویسندگان به جای سرمایه اقتصادی ثروت تثبیت شده شناخته می شد، نویسندگان به طور ماهرانه خود را به این منطقه وابسته کردند و شخصیت نویسنده و بلومزبری به طور نمادین در هم آمیختند.

This study explores the role of fiction in the social production of the West Central district of London in the nineteenth century. It tells a new history of the novel from a local geographical perspective, tracing developments in the form as it engaged with Bloomsbury in the period it emerged as the city’s dominant literary zone. A neighbourhood that was subject simultaneously to socio-economic decline and cultural ascent, fiction set in Bloomsbury is shown to have reconceived the area’s marginality as potential autonomy. Drawing on sociological theory, this book critically historicizes Bloomsbury’s trajectory to show that its association with the intellectual “fraction” known as the ‘Bloomsbury Group’ at the beginning of the twentieth century was symptomatic rather than exceptional. From the 1820s onwards, writers positioned themselves socially within the metropolitan geography they projected through their fiction. As Bloomsbury became increasingly identified with the cultural capital of writers rather than the economic capital of established wealth, writers subtly affiliated themselves with the area, and the figure of the writer and Bloomsbury became symbolically conflated.