New Philosophy of Social Conflict: Mediating Collective Trauma and Transitional Justice

فلسفه جدید تضاد اجتماعی با مشارکت در قرائت دلوز-گواتاری از آزمایش عدالت و آشتی پس از نسل کشی در رواندا - دادگاه های گاکاکا - به بحث های حل منازعه معاصر و عدالت انتقالی می پیوندد. در انجام این کار، هاوز به دو مشکل مهم می‌پردازد که کار دلوز و گاتاری بینش ارزشمندی را برای آنها ارائه می‌کند: نحوه زندگی اخلاقی با پیامدهای درگیری و آسیب و نحوه مذاکره در مورد هرج و مرج زندگی از طریق تروما، به روش‌هایی که خود سازماندهی ایجاد می‌کند. ، فرآیندهای گفتمانی برای حل و آشتی دادن این دوراهی های هستی شناختی به روش های تأیید کننده زندگی.

هاوز از تفکر دلوز-گواتاری استفاده می کند تا مفاهیم جدیدی را ایجاد کند که ما را قادر می سازد مولدتر فکر کنیم و اخلاقی تر زندگی کنیم. جهانی که به طور فزاینده‌ای با آسیب‌ها و درگیری‌های اجتماعی-فرهنگی مشخص می‌شود و راه‌های جایگزینی برای حل و فصل و آشتی تروما و تعارض تصور می‌شود.

A New Philosophy of Social Conflict joins in the contemporary conflict resolution and transitional justice debates by contributing a Deleuze-Guattarian reading of the post-genocide justice and reconciliation experiment in Rwanda -the Gacaca courts. In doing so, Hawes addresses two significant problems for which the work of Deleuze and Guattari provides invaluable insight: how to live ethically with the consequences of conflict and trauma and how to negotiate the chaos of living through trauma, in ways that create self-organizing, discursive processes for resolving and reconciling these ontological dilemmas in life-affirming ways.

Hawes draws on Deleuze-Guattarian thinking to create new concepts that enable us to think more productively and to live more ethically in a world increasingly characterized by sociocultural trauma and conflict, and to imagine alternative ways of resolving and reconciling trauma and conflict.