New Methods of Sensory Visual Testing

از زمانی که اسنلن در دهه 1860 شروع به اندازه گیری حدت بینایی با استفاده از اپتوتایپ های حروف کرد، اندازه گیری حدت بینایی سنگ بنای آزمایش بینایی بوده است. Bjerrum در دهه 1880 پیچیدگی و کمی سازی را برای ارزیابی میدان بینایی با بررسی صفحه مماس با استفاده از اهداف با اندازه های مختلف و رنگی به ارمغان آورد. پیشرفت‌های بیشتر در آزمایش‌های بصری تا زمانی که محیط گلدمن و آزمون Farnsworth Munsell 100 Hue در دهه 1940 معرفی شدند، اتفاق نیفتاد که امکان اصلاح بیشتر در تشخیص و کمیت فقدان بینایی اکتسابی را فراهم کرد. انفجاری از علاقه به آزمایش عملکرد بینایی حسی به دنبال اثبات کویگلی و همکارانش در سال 1982 بود که علیرغم از دست دادن بیش از 40 درصد از آکسون ها در عصب بینایی، حدت اسنلن و پریمتری جنبشی طبیعی باقی ماندند. بیشتر این علاقه بر جستجوی تست‌های حسی حساس‌تر و خاص‌تر برای بیماری متمرکز شده است. پیش از این، آزمایش‌های جدیدی که برای بررسی عملکرد بینایی مورد استفاده قرار می‌گرفت، در استان فیزیولوژیست بینایی و روان‌فیزیک‌دان باقی مانده بود. اکنون این آزمایشات توسط چشم پزشک وارد عمل بالینی شده است. همزمان، تولید انبوه میکروکامپیوترها و سایر پیشرفت‌های فنی، تست‌هایی مانند پریمتری خودکار و تست پاسخ برانگیخته بصری را برای اکثر دفاتر مقرون به صرفه کرده است. پزشک در حال حاضر با تعداد زیادی تست عملکرد بینایی غرق شده است که ممکن است برای درک و تفسیر به دانش روان‌فیزیک بینایی و آمار نیاز داشته باشد. هدف این کتاب آشنایی پزشک با این آزمایشات جدید است تا بتوان از آنها حداکثر بهره را برد.

Measurement of visual acuity has been the cornerstone of visual testing since Snellen began quantitating visual acuity using letter optotypes in the 1860s. Bjerrum in the 1880s brought sophistication and quantitation to the assessment of the visual field with tangent screen examination using differently sized and colored targets. Further advances in visual testing did not occur until the Goldmann perimeter and the Farnsworth Munsell 100 Hue test were introduced in the 1940s, permitting further refinement in the detection and quantitation of acquired visual loss. An explosion of interest in sensory visual function testing followed the demonstration by Quigley and his colleagues in 1982 that despite the loss of more than 40% of the axons in the optic nerve, Snellen acuity and kinetic perimetry remained normal. Much of this interest has focused on a search for more sensitive and disease-specific sensory visual tests. Previously, novel tests used to probe visual function remained in the province of the visual physiologist and psychophysicist. These tests are now being introduced by the ophthalmologist into clinical practice. Concomitantly, the mass production of microcomputers and other technical advances have made tests such as automated perimetry and visual evoked response testing affordable for most offices. The clinician is presently being inundated with a plethora of visual function tests that may require a knowledge of visual psychophysics and statistics to understand and interpret. The purpose of this book is to acquaint the clinician with these new tests so that they may be used to maximum benefit.