New Ecological Realisms: Post-Apocalyptic Fiction and Contemporary Theory

Monika Kaup رمان‌های پسا آخرالزمانی مارگارت اتوود، خوزه ساراماگو، اکتاویا باتلر و کورمک مک کارتی را با نظریه‌های رئالیستی جدید از برونو لاتور، هامبرتو ماتورانا، فرانسیسکو وارلا، مارکوس گابریل، ژان لوک ماریون و آلفونسو لینگیس جفت می‌کند. او نشان می دهد که همانطور که نظریه رئالیستی جدید می تواند ادبیات پساآخرالزمانی را روشن کند، ادبیات پساآخرالزمانی نیز می تواند نظریه های جدید واقعیت را روشن کند. Kaup مفهومی مبتنی بر زمینه واقعی را به نمایش می گذارد. او استدلال می‌کند که رئالیسم‌های جدید کل‌ها، شبکه‌های بازیگر و بوم‌شناسی پیچیده و نهفته - نه رئالیسم‌های قدیمی بخش‌ها و چیزهای جدا شده - امیدوارکننده‌ترین راه فرار از بن‌بست‌های سازنده‌گرایی و پوزیتیویسم است.

Monika Kaup pairs post-apocalyptic novels by Margaret Atwood, José Saramago, Octavia Butler and Cormac McCarthy with new realist theories from Bruno Latour, Humberto Maturana, Francisco Varela, Markus Gabriel, Jean-Luc Marion and Alphonso Lingis. She shows that, just as new realist theory can illuminate post-apocalyptic literature, post-apocalyptic literature can illuminate new theories of the real. Kaup showcases a context-based concept of the real. She argues that new realisms of complex and embedded wholes, actor-networks and ecologies - not the old realisms of isolated parts and things - represent the most promising escape from the impasses of constructivism and positivism.