New Age Movement

تناسخ، هاله‌ها و کریستال‌های انرژی‌زا - مطمئناً این‌ها چیزهای افسانه‌ای هستند، نه چیزی بیشتر. مردم واقعاً با مردان مقدس مصر باستان صحبت نمی‌کنند، یا به طور جدی به شرلی مک‌لین گوش نمی‌دهند، درست است؟ جنبش عصر جدید که برگرفته از طیفی از سنت های غیبی، بت پرستی و شبه علمی است، گسترده، پراکنده است، به سختی می توان آن را مهار کرد - و به طرز موذیانه ای خطرناک است. اعتقاد آن به «الوهیت انسانیت»، تأکید آن بر «خودشکوفایی» و چشم‌اندازش به آینده آرمان‌شهری «دنیای جدید» جذابیت فوق‌العاده‌ای دارد. اما آیا حقیقت دارد؟

Reincarnation, auras, and energizing crystals — surely these are the stuff of fairy tales, nothing more. People don't really speak to ancient Egyptian holy men, or listen seriously to Shirley MacLaine, for that matter — do they? Drawing from a range of occult, pagan, and pseudo-scientific traditions, the New Age Movement is broad, diffuse, hard to nail down — and insidiously dangerous. Its belief in the "divinity of humanity," its emphasis on "self-actualization," and its looking forward to a coming utopian "new world" have tremendous appeal. But does it have the truth?