Neutralization of Animal Viruses

درک خنثی‌سازی به‌ویژه به درک تعامل بین ویروس و میزبان آنتی‌بادی سنتزکننده آن مربوط می‌شود، زیرا این احتمال وجود دارد که ویروس‌ها و سیستم آنتی‌بادی در پاسخ به فشارهای انتخابی تحمیلی متقابل تکامل یافته باشند. خنثی‌سازی ویروس‌هایی که فقط میزبان‌های غیر سنتز کننده آنتی‌بادی را آلوده می‌کنند، در حالی که از دیدگاه‌ها مورد توجه قابل‌توجهی هستند، عملاً بدون هیچ گونه نشانه‌ای تکاملی، وجود دارد. در این دسته دوم ویروس های گیاهان، بی مهرگان، مهره داران زیر ماهی در مقیاس تکاملی هستند که آنتی بادی و اکثر باکتری ها را سنتز نمی کنند. ویروس‌های موجودات انگلی روی مهره‌داران سنتزکننده آنتی‌بادی مانند باکتری‌های روده‌ای، تک یاخته‌ها یا انگل‌های متازوئر، با آنتی‌بادی در مرحله‌ای از وجودشان در تماس خواهند بود و ویروس‌های منتقله از بندپایان که مهره‌داران بالاتری به عنوان میزبان دوم دارند، هستند. به وضوح اعضای با حسن نیت دسته اول. نیاز فوری به درک اصولی وجود دارد که به موجب آن آنتی‌بادی‌ها عفونت‌زایی ویروس را غیرفعال می‌کنند، زیرا در حال حاضر، ما قادر به ساخت منطقی واکسن‌های مؤثر علیه عوامل جدیدی مانند ویروس‌های نقص ایمنی انسانی یا بهبود واکسن‌های موجود نیستیم. هدف این جلد بررسی جامع خنثی سازی و در صورت امکان ایجاد یک نظریه وحدت بخش است که می تواند با آزمایش آزمایش شود.

Understanding neutralization is particularly relevant to an appreciation of the interaction between a virus and its antibody-synthesizing host since it is likely that viruses and the antibody system have evolved in response to reciprocally imposed selective pressures. Neutralization of viruses which only infect non-antibody-synthesizing hosts, while of considerable interest from of points of view is de facto without any such evolutionary signifi­ a number cance. In this second category are viruses of plants, invertebrates, vertebrates below fish in the evolutionary scale which do not synthesize antibody and most bacteria. Viruses of organisms parasitic on or commensal with antibody­ synthesizing vertebrates, such as enteric bacteria, protozoa or metazoan parasites, will be in contac, with antibody at some stage of their existence, and arthropod-borne viruses which have a higher vertebrate as second host are obviously bona fide members of the first category. There is an urgent need to understand the principles by which antibodies inactivate virus infectivity since, at present, we are unable to rationally construct effective vaccines against new agents like the human immuno­ deficiency viruses or to improve existing vaccines. The intention of this volume is to comprehensively review neutralization and where possible to construct a unifying theory which can be tested by experimentation.