Neuropsychology and the Law

ما در طول سال‌ها موارد جالبی را مورد توجه خود قرار داده‌ایم. موارد زیر برخی از مسائلی را که می تواند در رابط بین عصب روانشناسی و قانون پدیدار شود، نشان می دهد. اولین مورد شامل یک بیمار بود که از ترس ناتوان کننده از ارتفاع رنج می برد. به نظر می رسید این ترس نتیجه معقولی از این واقعیت است که او مسافر هواپیمایی بود که هنگام پرواز سقوط کرد. با توجه به اینکه بسیاری از مسافران و خدمه جان خود را از دست دادند یا به شدت مجروح شدند، این مرد بسیار خوش شانس بود. در واقع می توان گفت که او زندگی جذابی داشته است. فقط یک سال بود که او در یک حادثه صنعتی درگیر شده بود که در آن به راحتی می توانست بمیرد. او با مصدومیت از ناحیه پا و ضربه مغزی از آن حادثه دور شد. آن حادثه همچنین باعث سقوط او از ارتفاع قابل توجهی شد، به طوری که در میان کارکنان کلینیک بحث هایی در مورد اینکه چقدر شرایط و علائم بیمار با مقوله تشخیصی "اختلال استرس پس از سانحه" مطابقت دارد، وجود داشت. روان درمانی حمایتی به عنوان کمکی در برخورد استفاده شد با خاطرات تکرارشونده خود از سقوط هواپیما و حساسیت زدایی سیستماتیک در کاهش مخرب ترین پیامدهای ترس از ارتفاع کاملاً موفق بود. با این حال، در طول دوره درمان، مشخص شد که تعدادی از مشکلات وجود دارد که مورد توجه قرار نگرفته است.

We have had a number of interesting cases come to our attention over the years. The following are illustrative of some of the issues that can emerge at the interface between neuropsychology and the law. The first involved a patient suffering from a debilitating fear of heights. The fear seemed a reasonable consequence of the fact that he had been a passenger on a plane that crashed while attempting take off. Given that many of the passengers and crew died or were seriously injured, this man was quite fortunate. In fact, he could be said to have lived a charmed life. It had been just a year since he had been involved in an industrial accident in which he could have easily died. He came away from that accident with injuries to his legs and a concussion. That accident had also involved him falling from a considerable height so that there was some discussion among clinic staff about how well the patient's circumstances and symptoms fit the diagnostic category of "posttraumatic stress disorder. " Supportive psychotherapy was used as an aid in dealing with his re­ curring memories of the plane crash and systematic desensitization was quite successful in reducing the most disruptive consequences of his fear of heights. However, during the course of treatment, it became apparent that there were a number of problems that had not been addressed.