Neuropsychology

اگر کسی علم اعصاب را به عنوان یک هرم تصور کند، با رشته‌های مولی بیشتر که پایه را تشکیل می‌دهند و رشته‌های یکپارچه‌تر در بالا قرار می‌گیرند، آنگاه نوروسایکولوژی به وضوح نزدیک به نوک خواهد بود. عصب روانشناسی به دنبال یافتن نظم در محصول نهایی همه سیستم های عصبی، یعنی رفتار، و ارتباط آن محصول با بستر عصبی آن است. روابط بین مغز و رفتار جستجو می شود، اما از توضیحات تقلیل گرایانه اجتناب می شود. تلاش برای «توضیح» رفتارهای پیچیده از نظر فعالیت عصبی، رضایت‌بخش‌تر از تلاش برای «توضیح» هوش مصنوعی بر حسب ولتاژ در واحد چاپ مرکزی رایانه نیست. اگر بخواهیم عملکرد مغز یا کامپیوتر دیجیتال را درک کنیم، باید نه تنها در مورد ساختار و مکانیک دستگاه، بلکه در مورد اصولی که بر اساس آن اجزای دستگاه سازماندهی شده اند و زمینه آن را نیز بدانیم. که دستگاه در حال کار است (به عنوان مثال، ورودی های محیطی و اطلاعات ذخیره شده).

If one envisages neuroscience as a pyramid, with the more mole- lar disciplines forming the base and the more integrative d- ciplines positioned above, then neuropsychology clearly would be near the tip. Neuropsychology seeks to find order in the ultimate product of all neural systems, namely behavior, and to relate that product to its neural substrate. Relationships between brain and behavior are sought, but reductionistic explanations are eschewed. Attempting to “explain” complex behaviors in terms of neuronal activity is no more satisfying than attempting to “explain” artificial intelligence in terms of voltages within a computer’s central pr- essing unit. If one is to comprehend the functioning of either the brain or the digital computer, one must know something about not only the structure and mechanics of the device, but also the prin- ples according to which components of the device are organized and the context in which the device is operating (e.g., environm- tal inputs and stored information).