Neurologie: Erster Teil / Zweiter Teil / Dritter Teil

هنگامی که نسخه جدید بخش عصب شناسی کتاب راهنمای پزشکی داخلی در سال 1946 برنامه ریزی شد، واضح بود که افزایش قابل توجهی در حجم و ساختار متفاوتی از مواد ضروری است. سنت بزرگ عصب‌شناسی قدیمی‌تر با جهت‌گیری آناتومیکی باید حفظ شود، اما توسعه جهت کار نوروفیزیولوژیک نیز باید با جزئیات در نظر گرفته شود. در ایجاد بخش مغز و اعصاب، ویراستاران از متخصصان برجسته مشاوره گرفتند. آنها تشکر ویژه ای از پروفسور BERINGER دارند، که متأسفانه زنده ماند تا انتشار این اثر را ببیند، که در توسعه آن بسیار کمک کرد. علاوه بر پروفسور BERINGE&، پروفسور یونگ، فرایبورگ، قویاً از این برنامه ریزی حمایت کرد. بنابراین به نفع این موضوع بود که پروفسور جونگ، پس از مرگ برینگجرب در سال 1949، پذیرفت که ویرایش این 3 جلد را بر عهده بگیرد. بخش عصب شناسی در کتاب راهنمای پزشکی داخلی نه تنها به منظور ارائه جهت گیری داخلی در این زمینه است، که به طور فزاینده ای به یک موضوع خاص تبدیل شده است، بلکه به عنوان یک افزودنی مدرن به کتاب راهنمای بزرگ مغز و اعصاب است. برای متخصص مغز و اعصاب؛ با چنین آثاری همیشه امکان تقسیم بندی های مختلف وجود دارد که هر کدام مزایا و معایبی دارند. طبقه بندی بومی سازی اثبات شده نسخه قبلی حفظ شده است، اگرچه با مشکلاتی همراه است. با توجه به تعداد زیاد ویراستاران، نمی توان از شکاف ها و همپوشانی ها به طور کامل اجتناب کرد. برخی از تصاویر بالینی نیز باید در فصل های مختلف ذکر می شد که به نوبه خود امکان ارائه آنها را از دیدگاه های مختلف فراهم می کرد.

Als im Jahre 1946 die Neuauflage des Abschnittes Neurologie im Handbuch der inneren Medizin geplant wurde, war es klar, daß einmal eine erhebliche Vergrößerung des Umfanges und zweitens eine andere Gliederung des Stoffes notwendig sein würde. Es sollte dabei die große Tradition der älteren, anatomisch orientierten Neurologie gewahrt, aber auch die Entwicklung der neurophysio­ logischen Arbeitsrichtung eingehend berücksichtigt werden. Bei der Anlage des Abschnittes Neurologie haben die Herausgeber sich von führenden Fachleuten beraten lassen. Besonderen Dank schulden sie Herrn Professor BERINGER, der leider das Erscheinen des Werkes, an dessen Entwicklung er so wesentlich mitgeholfen hat, nicht mehr erlebt hat. Neben Professor BERINGE& hat Herr Professor JUNG, Freiburg, die Planung stärkstens gefördert. Es war daher im Interesse der Sache, daß Herr Professor JuNG sich nach BERINGERB Tod 1949 bereit erklärte, die Redaktion dieser 3 Teilbände zu übernehmen. Der Abschnitt Neurologie im Handbuch der inneren Medizin soll nicht nur dem Internisten die Orientierung auf diesem Gebiet ermöglichen, das sich immer mehr zu einem eigenen Spezialfach entwickelt hat, sondern auch dem Neurologen als moderne Ergänzung des großen Handbuches der Neurologie dienen; Bei derartigen Werken sind immer verschiedene Stoffeinteilungen möglich, die jeweils ihre Vorzüge und Nachteile haben. Die bewährte lokalisatorische Einteilung der vorigen Auflage wurde beibehalten, obwohl sie mit Schwierig­ keiten verbunden ist. Bei der großenZahl der Bearbeiter waren Lücken und Über­ schneidungen nicht ganz zu vermeiden. Manche Krankheitsbilder mußten auch in verschiedenen Kapiteln erwähnt werden, wodurch wiederum eine Darstellung von verschiedenen Gesichtspunkten aus möglich wurde.