Neuroimaging diagnosis for Alzheimer's disease and other dementias

این کتاب آخرین روش‌ها مانند تصویربرداری tau PET را برای تشخیص بیماری آلزایمر و سایر زوال عقل‌ها توصیف می‌کند، و همچنین اطلاعاتی در مورد مدیریت و تجزیه و تحلیل داده‌های تصویربرداری که در کتاب‌های دیگر یافت نمی‌شود، ارائه می‌دهد. علاوه بر این، مطالعات تصویربرداری معمولی را در مدیریت زوال عقل در ژاپن معرفی می کند. شیوع زوال عقل در چند دهه گذشته افزایش یافته است، یا به دلیل آگاهی بیشتر و تشخیص دقیق تر، یا به این دلیل که افزایش طول عمر باعث ایجاد جمعیت بزرگتری از افراد مسن شده است، گروه سنی که بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند. اگرچه تنها ارزیابی بالینی می‌تواند منجر به تشخیص زوال عقل شود، تصویربرداری عصبی در دمانس توسط اکثر دستورالعمل‌های بالینی توصیه می‌شود و نقش کمکی آن به‌طور سنتی حذف یک ضایعه توده‌ای به جای حمایت از یک تشخیص خاص بوده است. تصویربرداری عصبی همچنین ممکن است برای توسعه استراتژی‌های جدید برای دستیابی به تشخیص در اسرع وقت برای درمان‌هایی با هدف کند کردن پیشرفت بیماری‌های نورودژنراتیو که زوال عقل را نشان می‌دهند مفید باشد. تحت این شرایط، همه پزشکان و محققانی که در تصویربرداری عصبی برای زوال عقل درگیر هستند باید تصمیم بگیرند که کدام بیماران را اسکن کنند، چه زمانی تصویربرداری از بیماران مفیدتر است، از کدام روش استفاده کنند، چگونه داده های تصویربرداری از بسیاری از موسسات را مدیریت کنند، و از کدام ابزار تحلیلی استفاده کنند. این نسخه شامل مشارکت کارشناسان برجسته ژاپنی در زمینه های خود است.

This book describes the latest modalities such as tau PET imaging for diagnosis of Alzheimer’s disease and other dementias, and also provides information on handling and analyzing imaging data that is not found in other books. In addition, it introduces routine imaging studies in the management of dementia in Japan. The prevalence of dementia has increased over the past few decades, either because of greater awareness and more accurate diagnosis, or because increased longevity has created a larger population of the elderly, the age group most commonly affected. Although only clinical assessment can lead to a diagnosis of dementia, neuroimaging in dementia is recommended by most clinical guidelines, and its adjunct role has traditionally been to exclude a mass lesion rather than to support a specific diagnosis. Neuroimaging may be also helpful for developing new strategies to achieve diagnoses as early as possible for therapies aimed at slowing the progression of neurodegenerative diseases manifesting dementia. Under these conditions, all clinicians and researchers who are involved in neuroimaging for dementia should decide which patients to scan, when imaging patients is most useful, which modality to use, how to handle imaging data from many institutions, and which analytical tool to use. This edition comprises contributions from leading Japanese experts in their fields.