Neuraltherapie

از پیشگفتار پروفسور دکتر. مانفرد زیمرمن، دانشگاه هایدلبرگ: «... اندام‌های بیمار را می‌توان تحت تأثیر قرار داد و سیستم‌های کنترل مختل را می‌توان با استفاده از امکانات متنوع فعال‌سازی سیستم‌های کنترل‌شده عصبی بازیابی کرد، که به موجب آن تأثیرات پوست به‌ویژه به‌خوبی شناخته شده است و همیشه وجود داشته است. توسعه عصبی درمانی در چند دهه گذشته از این مفهوم نوروفیزیولوژیک بسیار دور شده است: اگر کتاب های درسی و کتاب های راهنما را از آن زمان مطالعه کنید، فقط تعداد کمی نوروفیزیولوژی ارائه شده به اندازه کافی را خواهید یافت، در عوض تلاش هایی برای توضیح و توضیح انحرافات نظری که ارتباط کمی با سیستم عصبی دارند غالب هستند و برخی حتی اشتباه و بی معنی هستند... یک استثنای بزرگ کتاب جوزف اشمید از سال 1960 است که اکنون به صورت تجدید چاپ در دسترس است... در این کتاب، مانند در هیچ کتاب درسی دیگری در مورد درمان عصبی وجود ندارد، کار تشخیصی و درمانی به طور پیوسته و پیوسته با یک مفهوم نوروفیزیولوژیکی عالی ارائه شده مرتبط است. مقدمه ای بر فیزیولوژی عصبی به خوبی انجام شده است؛ مفاهیم اولیه فیزیولوژی عصبی را که در پایان دهه 1950 شناخته شده بودند، با تعداد زیادی مشاهدات نوروفیزیولوژیکی بالینی، و مهمتر از همه با کار سر هنری هد، ترکیب می کند، که امروزه دست کم گرفته می شود. آرزو می شود برای هر متخصص عصبی که با مفاهیم ارائه شده در اینجا آشنا شود و اقدامات خود را در زمینه علمی انجام دهد...\"

Aus dem Geleitwort von Prof. Dr. Manfred Zimmermann, Universität Heidelberg: "... Über die vielfältigen Möglichkeiten der Aktivierung neuronal gesteuerter Systeme lassen sich kranke Organe beeinflussen und gestörte Regelsysteme wieder restaurieren, wobei vor allem die Einflüsse von der Haut besonders bekannt und in der Medizin immer eingesetzt wurden. Die Entwicklung der Neuraltherapie hat sich in den vergangenen Jahrzehnten weit von diesem neurophysiologischen Konzept entfernt: Liest man die Lehr- und Handbücher aus dieser Zeit, dann findet man nur wenig angemessen dargestellte Neurophysiologie, statt desssen überwiegen Erklärungsversuche und theoretische Exkurse, die wenig Bezug zum Nervensystem haben, und zum Teil sogar falsch und unsinnig sind ... Eine große Ausnahme ist das Buch von Josef Schmid von 1960, das als Nachdruck nun vorliegt... In diesem Buch wird, wie in keinem anderen Lehrbuch der Neuraltherapie, die diagnostische und therapeutische Arbeit des Arztes konsequent und durchgängig auf ein hervorragend dargestelltes neurophysiologisches Konzept bezogen. Besonders die Einführung in die Neurophysiologie ist bestens gelungen, sie verbindet die Ende der 50er Jahre bekannten neurophysiologischen Grundlagenkonzepte mit einer Vielzahl klinischer neurophysiologischer Beobachtungen, vor allem mit dem heute unterbewerteten Werk von Sir Henry Head ... Es ist jedem Neuraltherapeuten zu wünschen, daß er sich mit den hier dargestellten Konzepten vertraut macht und sein Tun damit vor einem wissenschaftlichen Hintergrund ausführt..."