neural mechanisms of Color Vision: Double-Opponent Cells in the Visual Cortex

دکتر کانوی ساختار مکانی و زمانی ورودی های مخروطی را به تک نورون ها در قشر بینایی اولیه ماکاک هوشیار ترسیم کرد. سلول‌های رنگی دارای میدان‌های پذیرنده‌ای بودند که اغلب دو مخالف بودند، سازمان‌دهی از تقابل فضایی و رنگی کافی برای تشکیل پایه‌ای برای ثبات رنگ و تضاد رنگ فضایی. تقریباً تمام سلول‌های رنگی زمانی که رنگ مقابل آنها قرار می‌گیرد، واکنش بزرگ‌تری به رنگ نشان می‌دهند، که نشان می‌دهد این سلول‌ها کنتراست رنگ زمانی را نیز رمزگذاری می‌کنند. در مجموع، ادراک رنگ احتمالاً توسط زیرمجموعه ای از نورون های تخصصی در قشر بینایی اولیه انجام می شود. این سلول‌ها از سلول‌هایی که احتمالاً زیربنای درک شکل و حرکت هستند، متمایز هستند. سلول های رنگی سه محور رنگی برای توصیف همه رنگ ها ایجاد می کنند. علاوه بر این، این سلول‌ها قادر به محاسبه کنتراست رنگ فضایی و زمانی هستند - و احتمالاً به محاسبات ثبات رنگ کمک می‌کنند - زیرا میدان‌های دریافتی این سلول‌ها مخالفت رنگی مکانی و زمانی را نشان می‌دهند.

Dr. Conway mapped the spatial and temporal structure of the cone inputs to single neurons in the primary visual cortex of the alert macaque. Color cells had receptive fields that were often Double-Opponent, an organization of spatial and chromatic opponency sufficient to form the basis for color constancy and spatial color contrast. Almost all color cells gave a bigger response to color when preceded by an opposite color, suggesting that these cells also encode temporal color contrast. In sum, color perception is likely subserved by a subset of specialized neurons in the primary visual cortex. These cells are distinct from those that likely underlie form and motion perception. Color cells establish three color axes sufficient to describe all colors; moreover these cells are capable of computing spatial and temporal color contrast - and probably contribute to color constancy computations - because the receptive fields of these cells show spatial and temporal chromatic opponency.