Nephrotoxic Mechanisms of Drugs and Environmental Toxins

اکثر مواد سمی متخلف که در این جلد بررسی می‌شوند برای کمک به بشر ساخته شده‌اند، و تنها با کاربرد طولانی یا گسترده است که اثرات نامطلوب آنها شناسایی شده است. برعکس، در مورد داروهای پیش از تجویز، تلاش شده است تا اثرات نامطلوب از قبل شناسایی شود و این خطرات در تصمیم تایید برای مصرف انسانی گنجانده شود. متأسفانه، برای آن دسته از داروهایی که آسیب شناخته شده در آنها تنها پس از استفاده طولانی مدت رخ می دهد، چنین ارزیابی هایی به صورت گذشته انجام می شود. علی‌رغم این، بیشتر آسیب‌های کلیوی ناشی از داروها یا مواد سمی می‌تواند با حذف داروهایی که عوارض جانبی غیرقابل قبولی دارند، پیشگیری شود یا با از بین بردن عامل متخلف پس از آشکار شدن آسیب، قطع شود. این واقعیت که امکان پیشگیری، برگشت پذیری یا توقف آسیب کلیوی وجود دارد، انگیزه بزرگی برای این نشریه فراهم کرده است. از آنجایی که هیچ ثبت بین المللی برای آسیب های نفروتوکسیک وجود ندارد، تخمین های بروز باید به منابع کمتر از ایده آل تکیه کنند. اخیراً من همراه با دکتر ویلیام بنت، بررسی فراوانی دسته های مختلف بیماری نفرولوژیک را خلاصه کردیم (پورتر و بنت، 1981). بر اساس این بررسی، ما پیش بینی کردیم که در تقریباً یکی از ده بیمار که به دنبال مشاوره نفرولوژیک هستند، ممکن است علت نفروتوکسیک درگیر باشد. بر اساس نتایج منتشر شده اخیر (انجمن دیالیز و پیوند اروپا، 1979) از موارد مرحله نهایی بیماری کلیوی، بین 3 تا 4 درصد به دلیل سمیت کلیوی دارویی است. برای نارسایی حاد کلیه، آنتی بیوتیک ها و مواد حاجب به عنوان عوامل آزاردهنده اصلی باقی می مانند، در حالی که برای نارسایی مزمن کلیه، مسکن ها یک مشکل جهانی باقی می مانند.

The majority of the offending toxicants to be reviewed in this volume were devel­ oped to help mankind, and it is only with prolonged or widespread application that their adverse effects have been recognized. Conversely, in the case of pre scrip­ tion drugs, there has been an attempt to identify the adverse effects in advance and incorporate these risks into the decision of approval for human consumption. Unfortunately, for those drugs in which recognized injury occurs only after prolonged use, such appraisals are made in retrospect. Despite this, most renal injury induced by drugs or toxicants can be either prevented by excluding drugs with unacceptable side effects or interrupted by eliminating the offending agent once damage is manifested. The fact that prevention, reversibility, or arrest of renal injury is possible provided a major impetus for this publication. Since no international registry for nephrotoxic injury exists, estimates of incidence must rely on less than ideal sources. Recently I, together with Dr. William Bennett, summarized a survey of the frequency of various categories of nephrologic disease (Porter and Bennett, 1981). Based on this survey, we projected that in nearly one of ten patients seeking nephrologic consultation a nephrotoxic etiology may be involved. Of cases of end-stage renal disease, between 3 and 4% are due to drug nephrotoxicity, according to recent published results(European Dialysis and Transplant Association, 1979). For acute renal failure, antibiotics and contrast agents persist as major offending agents, while for chronic renal failure, analgesics remain a worldwide problem.