برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Neoplatonic Angels and Demons

دانلود کتاب فرشتگان و شیاطین نوافلاطونی

مشخصات کتاب

Neoplatonic Angels and Demons

دسته بندی: فلسفه
ویرایش:  
نویسندگان: Luc Brisson,  Seamus O’Neill,  Andrei Timotin  
سری: Studies in Platonism Neoplatonism and the Platonic tradition volume 20; Ancient Mediterranean and medieval texts and contexts. Studies in platonism neoplatonism and the platonic tradition ; 20. 
ISBN (شابک) : 9789004374973, 9004374981 
ناشر: Brill 
سال نشر: 2018 
تعداد صفحات: 304 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 47,000

کلمات کلیدی مربوط به کتاب فرشتگان و شیاطین نوافلاطونی: جهان بینی دسته جمعی، عرفان، عرفان، فرشتگان، شیاطین، فرشته شناسی، کابالا، نوافلاطونی، پورفیریوس، پورفیری، پلوتین، فلوطین، ایامبلیکوس، اوراکلای کلدانی

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 21

در صورت تبدیل فایل کتاب Neoplatonic Angels and Demons به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب فرشتگان و شیاطین نوافلاطونی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب فرشتگان و شیاطین نوافلاطونی

به گفته سالوستیوس، «شکاف بین طبیعت و طبیعت ما بیشتر است خدای اول، باید بین ما و او قدرت های بیشتری وجود داشته باشد.» هانری دومینیک سافری تاکید کرده است که دو طرف وجود دارد به این تمایل در نئوافلاطونی متأخر: «اول از همه، گرایش به توحید، که خدای متعالی و اولی را ایجاد می کند، اما محدود می کند آن را تا حد امکان از درک هوش و دانش بشری دور کند. این خدای ناشناخته است به نسبت، بین این خدای غیرقابل دسترس و ما، واسطه ها (خدایان ثانویه، فرشتگان، شیاطین و قهرمانان) زیاد می شوند، اما اینها عوامل عروج به سوی خدای اول هستند.» واسطه ها از لحاظ نظری در نظام الهیاتی نوافلاطونی و آنها ضروری هستند دلیل وجودی مستقیماً از تعالی مطلق اصل اول ناشی می شود. موضوعی که در تمام ارائه‌های واقعیت که دارای یک راهپیمایی است نیز بدنام است شخصیت - مانند طیف گسترده گنوسیسم ها و کابالاها. کامل بنابراین درک ماهیت و عملکرد واسطه ها یکی است از الزامات اصلی برای مطالعه الهیات نوافلاطونی. دلیل مهمی برای مطالعه مفاهیم "فرشته" و "دیو" با هم این است که آنها هم به واژگان دینی و هم به واژگان فلسفی تعلق دارند، اگرچه شیاطین مسلماً از فلسفه برجسته تری برخوردار بوده اند شغل نسبت به فرشتگان به عنوان یک شخصیت پردازی کلی می توان گفت «دیو» (δαίμων) در دین یونانی نوعی الوهیت را نشان می‌دهد، بدون آن فرقه و اساطیر خاص، متمایز از خدایان و قهرمانان، اگرچه δαί- μων ممکن است اغلب به عنوان یک اصطلاح معادل برای θεός درک شود. می تواند به سرنوشت اشاره کند (μοῖρα)، به ارواح انتقام گیرنده (Erinyes)، یا به ارواح مردگان. معنایی سیال بودن این اصطلاح یکی از دلایلی است که مفهوم "دیو" را نشان می دهد. عامل مهمی برای عقلانی کردن فلسفی دین شد، به‌ویژه در گفت‌وگوهای افلاطون، اما قبلاً در فلسفه پیش سقراطی و در سنت های فیثاغورثی و رواقی افلاطون «دیو» را اساساً تعریف کرد میانه خوبی بین خدایان و انسان ها (سمپوزیوم 202d-203a)، به عنوان یک موجود سرپرست شخصی (Republic 617d–e, 620d–e, Phaedo 107d) یا به عنوان یک معادل بخش الهی روح انسان، νοῦς (Timaeus 90a-c).6 افلاطون اقتدار و نفوذ در میانه و نوافلاطونی به این موارد بسیار زیاد بود تا حدی که می توان اهریمن شناسی های فلسفی اواخر باستان را تحلیل کرد به عنوان تفسیری از متون او در مورد "شیاطین". در نوافلاطونی که این جلد به طور خاص به آن می پردازد، این تلاش برای تفسیر و توضیح نوشته های افلاطون در مورد شیاطین ابتدا در مشاهده می شود فلوطین - همانطور که توسط مطالعه توماس ویدارت نشان داده شده است - که سعی می کند هماهنگ کند، به ویژه در Ennead III 4 [15]، یک سری ارجاعات افلاطونی به شیاطین (به ویژه جمهوری 617d–e و تیمائوس 90a–c) با اصول فلسفه خودش. شیطان شناسی فلوطین با نظریه روح او در هم آمیخته است، اما ویدارت محدودیت‌های علاقه افلوطین به شیاطین را نشان می‌دهد، نگرشی که به‌طور قابل‌توجهی است متفاوت از نوافلاطونیان متأخر. به نظر می رسد که پورفیری اولین فیلسوف نوافلاطونی بوده است که این کار را انجام داده است شیاطین یک مکان خاص در یک سیستم کلامی پیچیده. لوک بریسون این مکان را با بازسازی الهیات پورفیری به طور دقیق تعریف می کند و با برجسته کردن بدهی خود به فلوطین و البته به افلاطون.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

According to Sallustius, “the wider the gap is between our nature and the first God, the more powers must be there between us and Him.” Henri Dominique Saffrey has emphasised that there are two sides to this propensity in Late Neoplatonism: “First of all, the tendency to monotheism, which generates a supreme and first God, but confines it as far away as possible from the grasp of intelligence and human knowledge; this is the unknown god. Correlatively, between this inaccessible God and us, the intermediaries (secondary gods, angels, demons and heroes) multiply, but these are the agents of an ascension towards the first God.” The intermediaries are theoretically necessary within the Neoplatonic theological system and their raison d’être directly ensues from the absolute transcendence of the first principle, an issue also notorious in all the presentations of reality having a processional character - such as the wide variety of gnosticisms and Kaballahs. A thorough understanding of the intermediaries´ nature and function is, therefore, one of the major imperatives for the study of Neoplatonic theology. An important reason for studying the notions of “angel” and “demon” together is that they belong both to religious and philosophical vocabularies, although demons admittedly have enjoyed a more prominent philosophical career than have the angels. As a general characterization, one could say that “demon” (δαίμων) designates, in the Greek religion, a kind of divinity, without specific cult and mythology, distinct from the gods and the heroes, although δαί- μων may be often understood as an equivalent term for θεός. It can refer to fate (μοῖρα), to revenging spirits (Erinyes), or to the souls of the dead. The semantic fluidity of the term is one of the reasons why the notion of the “demon” became an important factor for the philosophical rationalisation of religion, especially in Plato’s dialogues, but already in Pre-Socratic philosophy, and in the Pythagorean and Stoic traditions. Plato defined the “demon” as an essentially good middle-being between gods and humans (Symposium 202d–203a), as a personal tutelary being (Republic 617d–e, 620d–e, Phaedo 107d), or as an equivalent to the divine part of human soul, the νοῦς (Timaeus 90a–c).6 Plato’s authority and influence were enormous in Middle- and Neoplatonism to such an extent that the philosophical demonologies of Late Antiquity can be analysed as an exegesis of his texts concerning “demons.” In Neoplatonism, with which this volume deals specifically, this attempt to interpret and explain Plato’s writings about demons is observed first in Plotinus—as shown by the study of Thomas Vidart—, who tries to harmonise, notably in Ennead III 4 [15], a series of Platonic references to the demons (especially Republic 617d–e and Timaeus 90a–c) with the principles of his own philosophy. Plotinus’ demonology is intertwined with his theory of the soul, but Vidart shows the limits of Plotinus’ interest in demons, an attitude significantly different than that of the Later Neoplatonists. Porphyry seems to have been the first Neoplatonic philosopher to assign demons a specific place within a complex theological system. Luc Brisson accurately defines this place by reconstructing the Porphyrian theology and by highlighting its debt to Plotinus and, of course, to Plato.

فهرست مطالب

List of Contributors vii
Introduction 1

The Daimon and the Choice of Life in Plotinus’ Thought 7
Thomas Vidart

The Angels in Ancient Gnosis: Some Cases 19
Madeleine Scopello

Demons and Angels in the Chaldaean Oracles 46
Helmut Seng

What is a Daimon for Porphyry? 86
Luc Brisson

Porphyry of Tyre on the Daimon, Birth and the Stars 102
Dorian Gieseler Greenbaum

Daimones in Porphyry’s On the Cave of the Nymphs 140
Nilufer Akcay

Evil Demons in the De Mysteriis - Assessing the Iamblichean Critique of Porphyry’s Demonology 160
Seamus O’Neill

Proclus’ Critique of Plotinus’ Demonology 190
Andrei Timotin

The Angels in Proclus: Messengers of the Gods 209
Luc Brisson

Ontology, Henadology, Angelology - The Neoplatonic Roots of Angelic Hierarchy 231
Ghislain Casas

Dionysius the Areopagite on Angels - Self-Constitution versus Constituting Gifts 269
Marilena Vlad
Index 291