Neoliberalism and the Transforming Left in India: A contradictory manifesto

بنگال غربی اغلب به‌عنوان یک انحراف در زمینه گسترده‌تر دموکراسی نسبتاً پر هرج و مرج هند تلقی می‌شود، زیرا جبهه چپ (به رهبری حزب کمونیست هند-مارکسیست، CPIM) نمونه نادری از ثبات سیاسی را نشان داد. به طور قاطع در هفت انتخابات دموکراتیک متوالی از سال 1977 تا 2006 پیروز شد. سابقه توسعه آن نیز قابل توجه بوده است، با تمرکز بر اصلاحات ارضی، نهاد پانچایاتی راج، و برنامه توسعه با محوریت کشاورزی.

این کتاب ارزیابی مجدد تاریخ اقتصادی سیاسی رژیم CPIM/جبهه چپ را در پس زمینه تجربه اصلاحات هند ارائه می دهد. این دو حوزه متمایز را مورد بررسی قرار می دهد: شرایطی که رژیم را ملزم به مهندسی انتقال از یک مدل رشد مبتنی بر کشاورزی سابق به یک برنامه اقتصادی طرفدار بازار پس از سال 1991 می کرد، و استراتژی سیاسی به کار گرفته شده برای مدیریت چنین انتقالی، جذب سرمایه خصوصی. و در عین حال لفاظی سنتی و شخصیت حزبی رژیم را حفظ کند. به منظور توسعه درک بافت‌دارتر از تحولات سیاسی اخیر در بنگال غربی، نویسنده یک تحلیل سیاسی-اقتصادی با جزئیات تاریخی و استقرایی را به کار می‌گیرد که از مطالب منتشر شده و مطالب اولیه مانند اسناد دولتی و مصاحبه‌ها (با بوروکرات‌ها، سیاسی) استفاده می‌کند. فعالان، اعضای روشنفکران و وزرا).

این کتاب کمک ارزشمندی به بحث جاری در ادبیات در مورد انحرافات در جریان با چپ هند و تحولات اقتصادی هند پس از دهه 1990 است، مورد توجه قرار خواهد گرفت. دانشگاهیان در زمینه علوم سیاسی، دولت، اقتصاد سیاسی و مطالعات جنوب آسیا.

West Bengal has often been perceived as somewhat of an aberration in the wider context of a rather chaotic Indian democracy, as the Left Front (spearheaded by the Communist Party of India-Marxist, CPIM) demonstrated a rare instance of political stability, decisively winning seven consecutive democratic elections from 1977 to 2006. Its development record has also been substantial, with a focus on land reforms, the panchayati-raj institution, and an agriculture centric development agenda.

This book presents a reappraisal of the political economic history of the CPIM/Left Front regime against the backdrop of the Indian reform experience. It examines two distinct areas: the conditions that necessitated the regime to engineer a transition from an erstwhile agricultural-based growth model to a more pro-market economic agenda post-1991, and the political strategy employed to manage such a transition, attract private capital and at the same time sustain the regime’s traditional rhetoric and partisan character. In order to develop a more textured understanding of the recent political developments in West Bengal, the author applies a historically nuanced and inductive political-economic analysis, which draws on published materials, and primary material such as government documents and interviews (with bureaucrats, political activists, members of the intelligentsia and ministers).

A valuable contribution to the ongoing debate in the literature on the drifts underway with the Indian Left and India’s economic transformation post-1990s, this book will be of interest to academics in the field of Political Science, Government, Political Economy and South Asian Studies.