Neoklassik, Gleichgewicht und Realität: Eine Untersuchung über die Grundlagen der Wirtschaftstheorie

خلق این اثر به طور قابل توجهی تحت تأثیر دو محقق بوده است که من آنها را نمونه می دانم و از این فرصت استفاده می کنم و از آنها تشکر می کنم: می توانم پروفسور هارالد شرف را معلم آکادمیک خود بنامم. او در جنبه‌های بی‌شماری به من نشان داد که چه چیزی سرلوحه مطالعه حاضر شده است: ارتباط نزدیک بین نظریه اقتصادی و زبان. بخش‌های حیاتی تحلیل این ارتباط که در اینجا ارائه شد، در طی یک اقامت تحقیقاتی در کمبریج، انگلستان، که توسط بنیاد تحقیقات آلمان تأمین شده بود، پدید آمد، جایی که پروفسور فرانک هان به اندازه کافی مهربان بود تا با من در مورد تأملات ناپخته من در مورد مفهوم تعادل اقتصادی بحث کند. احتمالاً اثر حاضر بیش از آنچه در مراجع مربوطه بیان کرده ام، مدیون پیشنهادهای نقد و نوشته های اوست. من به سختی می‌توانم تأثیری را که جو روده بر خلق این نوشته داشت، با جزئیات بازسازی کنم: بحث‌های فراوان و فشرده‌ای که توانستم با او در کمبریج داشته باشم، نه تنها به بحث‌های فردی شکل داد، بلکه معتقدم، و امیدوارم که من گرایش به جزم گرایی نیز اندکی کاهش یافته است. همچنین می‌خواهم از پل آناند تشکر کنم: بازنمایی بدیهی مورد استفاده در این اثر در نهایت به گفتگو با او بازمی‌گردد. من به ویژه از اووه رام به خاطر انتقاد زیرکانه اش از برخی بدیهیات سپاسگزارم.

Die Entstehung der vorliegenden Schrift wurde ganz wesentlich durch zwei für mich vorbildliche Gelehrte beeinflußt, denen ich an dieser Stelle dafür meinen Dank sagen möchte: Herrn Professor Harald Scherf darf ich als meinen akademischen Lehrer bezeichnen; in unzähligen Facetten hat er mir vor Augen geführt, was zum Leitmotiv der vorliegenden Untersuchung geworden ist: Den engen Zusammenhang von ökonomischer Theorie und Sprache. Die entscheidenden Teile der hier vorgelegten Analyse dieses Zusammenhangs entstanden während eines von der Deutschen Forschungsgemeinschaft finanzierten Forschungsaufenthaltes in Cambridge, England, wo Herr Professor Frank Hahn die Freundlichkeit hatte, meine unausgereiften Überlegungen zum ökonomi­ schen Gleichgewichtsbegriff mit mir zu diskutieren. Seiner Kritik und seinen Schriften verdankt die vorliegende Arbeit vermutlich mehr Anregungen als ich in entsprechenden Hinweisen zum Ausdruck gebracht habe. Auch den Einfluß, den Jo Runde auf die Entstehung dieser Schrift gehabt hat, kann ich im Detail kaum rekonstruieren: Die vielen und intensiven Diskussionen, die ich in Cambridge mit ihm führen konnte, haben nicht nur einzelne meiner Argumente geprägt, sondern, wie ich glaube und hoffe, auch meine Neigung zum Dogmatismus ein wenig gemildert. Ferner möchte ich Paul Anand danken: Die in dieser Arbeit verwendete axiomatische Darstel­ lungsweise geht letztlich auf Gespräche mit ihm zurück. Uwe Ram bin ich vor allem für seine scharfsinnige Kritik an einigen der Axiome dankbar.