دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1 نویسندگان: Norrin M. Ripsman, Jeffrey W. Taliaferro, Steven E. Lobell سری: ISBN (شابک) : 0199899231, 9780199899234 ناشر: Oxford University Press سال نشر: 2016 تعداد صفحات: 209 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 3 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب نظریه رئالیستی نئوکلاسیک در سیاست بین الملل: دیپلماسی، سیاست بینالملل و جهانی، سیاست و دولت، سیاست و علوم اجتماعی، آزادی سیاسی، موضوعات خاص، سیاست و حکومت، سیاست و علوم اجتماعی، روابط بینالملل، علوم سیاسی، علوم اجتماعی، کتابهای درسی جدید، مستعمل و اجارهای، بوتیک تخصصی
در صورت تبدیل فایل کتاب Neoclassical Realist Theory of International Politics به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نظریه رئالیستی نئوکلاسیک در سیاست بین الملل نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
از زمان مقاله مروری گیدئون رز در سال 1998 در ژورنال سیاست
جهانی و به ویژه پس از انتشار جلد ویرایش شده لوبل، ریپسمن و
تالیافرو در سال 2009 رئالیسم نئوکلاسیک، دولت و سیاست
خارجی، رئالیسم نئوکلاسیک به عنوان یک اصل نظری ظاهر شد.
رویکردی به مطالعه سیاست خارجی در دو سوی اقیانوس اطلس. طرفداران
رئالیسم نئوکلاسیک ادعا می کنند که این بسط منطقی رئالیسم ساختاری
کنت والتز به قلمرو سیاست خارجی است. درنظریه روابط بینالملل
رئالیستی نئوکلاسیک، نورین ام. ریپسمن، جفری دبلیو. تالیافرو
و استیون ای. لوبل استدلال میکنند که رئالیسم نئوکلاسیک بسیار
فراتر از بسط واقعگرایی ساختاری والتز یا تلاشی برای به روز
رسانی رئالیسم کلاسیک هانس مورگنتاو، E.H. کار، و هنری کیسینجر با
زبان علوم اجتماعی مدرن. با رد تمایز مصنوعی که والتز بین
نظریههای سیاست بینالملل و نظریههای سیاست خارجی قائل میشود،
نویسندگان معتقدند رئالیسم نئوکلاسیک میتواند پدیدههایی از
رفتار بحران کوتاهمدت، سیاست خارجی، تا الگوهای تعدیل استراتژیک
بزرگ توسط دولتها را توضیح دهد و پیشبینی کند. تا الگوهای
بلندمدت نتایج بین المللی. بنابراین، این نظریه قویتر از رئالیسم
ساختاری در سیاست بینالملل است. با این حال، این رویکرد از نظر
شهودی رضایتبخشتر از نظریههای لیبرال Innenpolitik یا
سازهگرایی است. نویسندگان متغیرها و مفروضات نظریه رئالیستی
نئوکلاسیک را به تفصیل شرح می دهند، به جنبه های مختلف ساختار و
روش شناسی نظریه می پردازند، زمینه های همگرایی و مخالفت شدید را
با دیگر رویکردهای نظری پیشرو - لیبرالیسم، سازه گرایی، التقاط
گرایی تحلیلی، و تحلیل سیاست خارجی (FPA) بیان می کنند. ) --- و
نشان دهید که چگونه می توان از نظریه رئالیستی نئوکلاسیک برای حل
معماها و بحث های دیرینه در تئوری روابط بین الملل استفاده
کرد.
Since Gideon Rose's 1998 review article in the journal World
Politics and especially following the release of Lobell,
Ripsman, and Taliaferro's 2009 edited volume Neoclassical
Realism, the State, and Foreign Policy, neoclassical
realism has emerged as major theoretical approach to the study
of foreign policy on both sides of the Atlantic. Proponents of
neoclassical realism claim that it is the logical extension of
the Kenneth Waltz's structural realism into the realm of
foreign policy. In Neoclassical Realist Theory of
International Relations, Norrin M. Ripsman, Jeffrey W.
Taliaferro, and Steven E. Lobell argue that neoclassical
realism is far more than an extension of Waltz's structural
realism or an effort to update the classical realism of Hans
Morgenthau, E.H. Carr, and Henry Kissinger with the language of
modern social science. Rejecting the artificial distinction
that Waltz draws between theories of international politics and
theories of foreign policy, the authors contend neoclassical
realism can explain and predict phenomena ranging from
short-term crisis-behavior, to foreign policy, to patterns of
grand strategic adjustment by individual states up to long-term
patterns of international outcomes. It is, therefore, a more
powerful theory of international politics than structural
realism. Yet it is also a more intuitively satisfying approach
than liberal Innenpolitik theories or constructivism. The
authors detail the variables and assumptions of neoclassical
realist theory, address various aspects of theory construction
and methodology, lay out the areas of convergence and sharp
disagreement with other leading theoretical approaches --
liberalism, constructivism, analytic eclecticism, and foreign
policy analysis (FPA) --- and demonstrate how neoclassical
realist theory can be used to resolve longstanding puzzles and
debates in international relations theory.