Nefertiti in the Flak Tower

قدرت کلایو جیمز به عنوان یک شاعر سال به سال افزایش یافته است و هیچ مدرکی قوی تر از "نفرتیتی در برج فلک" برای این موضوع وجود ندارد. در اینجا، یادگیری چند ریاضی و مهارت فنی او سبک تر از همیشه پوشیده شده است. اثر صرفاً ایجاد حس اعتماد عمیقی است که خواننده با آگاهی از اینکه در حضور استاد است با سپاسگزاری در آن فرو می‌رود. بارزترین نشانه این تسلط، دامنه‌ی نفس‌گیر کتاب است: مرثیه‌های متحرک، تعمق در مورد ییتس متأخر، ایلیاد هالیوود، قصیده‌هایی برای ارکیده‌های کمیاب، ماشین‌های تحریر زمان جنگ و کوسه‌ها - و همچنین شعری درباره سرنوشت ملکه نفرتیتی در آلمان نازی. اما با وجود تنوع سرگیجه‌آور، نیت شاعرانه جیمز به طور فزاینده‌ای روشن می‌شود: آنچه این مجموعه جدید را برجسته می‌کند، تمرکز شدید او بر شعر فردی به‌عنوان یک جهان مستقل است.

Clive James' power as a poet has increased year by year, and there has been no stronger evidence for this than 'Nefertiti in the Flak Tower'. Here, his polymathic learning and technical virtuosity are worn more lightly than ever; the effect is merely to produce a deep sense of trust into which the reader gratefully sinks, knowing they are in the presence of a master. The most obvious token of that mastery is the book's breathtaking range of theme: there are moving elegies, a meditation on the later Yeats, a Hollywood Iliad, odes to rare orchids, wartime typewriters and sharks – as well as a poem on the fate of Queen Nefertiti in Nazi Germany. But despite the dizzying variety, James' poetic intention becomes increasingly clear: what marks this new collection out is his intensified concentration on the individual poem as self-contained universe.