Nausea

بزرگترین رمان سارتر - و متن کلیدی اگزیستانسیالیسم - که اکنون توسط جیمز وود معرفی شده است.

تهوع داستان آنتوان روکنتین، نویسنده فرانسوی است که از وجود خود وحشت دارد. در قالب امپرسیونیستی و خاطرات، او بی رحمانه تمام احساسات و احساسات خود را فهرست می کند. افکار او در یک احساس تهوع فراگیر و طاقت فرسا به اوج می رسد که \"در انتهای حوضچه چسبناک، در انتهای زمان ما پخش می شود - زمان آویزهای بنفش و صندلی های شکسته صندلی؛ از لحظه های پهن و نرم ساخته شده است، که در حال پخش شدن است. لبه، مانند یک لکه روغن.\"

برنده جایزه نوبل ادبیات 1964 (اگرچه از پذیرش آن امتناع کرد)، ژان پل سارتر - فیلسوف، منتقد، رمان نویس، و نمایشنامه نویس - دارای جایگاه برجسته ای در دنیای حروف فرانسوی La Nausée، اولین و بهترین رمان او، نقطه عطفی در داستان اگزیستانسیال و اثر کلیدی قرن بیستم است.

Sartre's greatest novel — and existentialism's key text — now introduced by James Wood.

Nausea is the story of Antoine Roquentin, a French writer who is horrified at his own existence. In impressionistic, diary form he ruthlessly catalogs his every feeling and sensation. His thoughts culminate in a pervasive, overpowering feeling of nausea which "spreads at the bottom of the viscous puddle, at the bottom of our time — the time of purple suspenders and broken chair seats; it is made of wide, soft instants, spreading at the edge, like an oil stain."

Winner of the 1964 Nobel Prize in Literature (though he declined to accept it), Jean-Paul Sartre — philosopher, critic, novelist, and dramatist — holds a position of singular eminence in the world of French letters. La Nausée, his first and best novel, is a landmark in Existential fiction and a key work of the twentieth century.