دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Nancy Cartwright
سری: The Paul Carus Lectures
ISBN (شابک) : 0812694686, 9780812694680
ناشر: Open Court
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 96
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Nature, the Artful Modeler: Lectures on Laws, Science, How Nature Arranges the World and How We Can Arrange It Better به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب طبیعت، مدل ساز باهوش: سخنرانی در مورد قوانین، علم، چگونگی نظم دادن به طبیعت جهان و چگونه می توانیم آن را بهتر ترتیب دهیم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
اتفاقات موجود در طبیعت چقدر ثابت هستند و چگونه ثابت می شوند؟
این سخنرانیها به آنچه که موفقیتهای علمی ما در پیشبینی و
دستکاری جهان اطرافمان در پاسخ نشان میدهد، میپردازد.
یک روایت - بسیار متعارف - میآموزد که علوم حقایق کلی را ارائه
میدهند که ما آنها را با حقایق محلی ترکیب میکنیم تا به دست
آوریم. انتظارات ما در مورد اینکه چه اتفاقی خواهد افتاد، چه به
طور طبیعی و چه زمانی که دستگاهی را برای طراحی بسازیم، خواه
لیزر، ماشین لباسشویی، توری ضد مالاریا، یا حراجی برای امواج
رادیویی باشد.
در این سه سخنرانی کاروس 2017 نانسی کارتریت تصویر متفاوتی را
ارائه می دهد، تصویری که در آن نه ما و نه طبیعت قوانین خوبی برای
رعایت کردن نداریم. به دست آوردن پیشبینیهای واقعی درباره
رویدادهای واقعی، یک کار مهندسی است که با استفاده هوشمندانه از
طیف گستردهای از انواع مختلف دانش، با چند مشتق واقعی در همه جا،
استفاده میکند. نیاز به مدل سازی هنرمندانه دارد. ارتدکس معتقد
است که ما چگونه این کار را انجام می دهیم منعکس کننده نحوه انجام
طبیعت نیست. بلکه نتیجه محدودیت های معرفتی انسان است. کارترایت
استدلال میکند که این به این معناست که استدلال خود را دوباره به
جلو بیاوریم. ما باید تصویر خود از طبیعت را از روش کار علوم خود
بخوانیم، زمانی که آنها به بهترین وجه ما را در آن جابه جا می
کنند، برای تصویری از پیش تعیین شده از نحوه عملکرد طبیعت برای به
دست آوردن چه چیزیایده آل. i> علم، رها از نارسایی های
انسانی، مانند این خواهد بود. درست قرار دادن ترتیب استنتاج به
این معناست که طبیعت نیز مانند ما یک مدل ساز ماهر است.
سخنرانی 1 تمرینی برای توصیف است. این مطالعه در مورد شیوههای
علم زمانی است که علوم با جهان تلاقی میکنند و سپس، با توجه به
موفقیتهای این شیوهها، به احتمال زیاد آن جهان چگونه است.
آزمایش معروف قطره روغن میلیکان، و گستره دانشی که در کنار هم
قرار گرفته است تا کار کند، برای نشان دادن این موضوع استفاده
میشود که وقایع در جهان با الگوهایی اتفاق نمیافتند که بتوان
بهدرستی در به اصطلاح «قوانین طبیعت» توصیف کرد. ، تسلیم مدلینگ
هنرمندانه می شوند. به نظر میرسد بدون جهش عظیم ایمان، این
بیشترین چیزی است که میتوانیم در مورد رویدادهای طبیعت تصور
کنیم. سخنرانی 2 تمرینی در متافیزیک است. چگونه ممکن است ترتیبات
اتفاقات به این شکل باشد؟ در پاسخ، کارترایت یک هستیشناسی را
ترغیب میکند که در آن قدرتها بسته به ترتیباتی که در آن قرار
میگیرند تا آنچه اتفاق میافتد، به روشهای متفاوتی با هم عمل
کنند. این یک متافیزیک است که در آن احتمالات واقعی هستند، زیرا
قدرت ها و ترتیبات مجاز هستند - آنها محدود می کنند اما اغلب
نتایج را دیکته نمی کنند (همانطور که در نظریه کوانتومی معاصر می
بینیم). سخنرانی 3، بر اساس کار Cartwright در مورد سیاست های
مبتنی بر شواهد و کارآزمایی های تصادفی کنترل شده، تمرینی در
فلسفه فناوری اجتماعی است: چگونه می توانیم دانش خود را در مورد
قدرت ها و مهارت های خود در مدل سازی هنرمندانه برای ساختن جوامع
شایسته تر به کار ببریم و چگونه ما میتوانیم از دانش و مهارتهای
خود برای ارزیابی زمانی که تلاشهایمان جواب میدهد استفاده
کنیم.
سخنرانیها به این دلیل مهم هستند که: دانش اصیل است، با این حال
اصول علمی ما نه درست است و نه نادرست، بلکه الگوهایی برای ساختن
مدل های خوب هستند.
در حال حاضر قدرت ها در متافیزیک محور اصلی هستند. بازخوانی آنها
از موفقیتهای عمل علمی، همانطور که سخنرانی 2 انجام میدهد،
دیدگاه جدیدی در مورد اینکه آنها چیست و چگونه عمل میکنند، ارائه
میکند.
امروزه فراخوانی بلند برای مرتبط کردن فلسفه با \"زندگی واقعی\"
وجود دارد. این دقیقاً همان چیزی است که در سخنرانی 3 اتفاق می
افتد، جایی که کارترایت درس سخنرانی های 1 و 2 را به کار می گیرد
تا در مورد روشی که از ما خواسته می شود - و در بعضی جاها اجباری
- استفاده کنیم تا از شواهد برای پیش بینی نتایج خود استفاده
کنیم، استدلال می کند. سیاست های اجتماعی
How fixed are the happenings in Nature and how are they fixed?
These lectures address what our scientific successes at
predicting and manipulating the world around us suggest in
answer.
One--very orthodox--account teaches that the sciences offer
general truths that we combine with local facts to derive our
expectations about what will happen, either naturally or when
we build a device to design, be it a laser, a washing machine,
an anti-malarial bed net, or an auction for the airwaves.
In these three 2017 Carus Lectures Nancy Cartwright offers a
different picture, one in which neither we, nor Nature, have
such nice rules to go by. Getting real predictions about real
happenings is an engineering enterprise that makes clever use
of a great variety of different kinds of knowledge, with few
real derivations in sight anywhere. It takes artful modeling.
Orthodoxy would have it that how we do it is not reflective of
how Nature does it. It is, rather, a consequence of human
epistemic limitations. That, Cartwright argues, is to put our
reasoning just back to front. We should read our image of what
Nature is like from the way our sciences work when they work
best in getting us around in it, non plump for a pre-set image
of how Nature must work to derive what anidealscience,
freed of human failings, would be like. Putting the order of
inference right way around implies that like us, Nature too is
an artful modeler.
Lecture 1 is an exercise in description. It is a study of the
practices of science when the sciences intersect with the world
and, then, of what that world is most likely like given the
successes of these practices. Millikan's famous oil drop
experiment, and the range of knowledge pieced together to make
it work, are used to illustrate that events in the world do not
occur in patterns that can be properly described in so-called
"laws of nature." Nevertheless, they yield to artful modeling.
Without a huge leap of faith, that, it seems, is the most we
can assume about the happenings in Nature. Lecture 2 is an
exercise in metaphysics. How could the arrangements of
happenings come to be that way? In answer, Cartwright urges an
ontology in which powers act together in different ways
depending on the arrangements they find themselves in to
produce what happens. It is a metaphysics in which possibilia
are real because powers and arrangement are permissive--they
constrain but often do not dictate outcomes (as we see in
contemporary quantum theory). Lecture 3, based on Cartwright's
work on evidence-based policy and randomized controlled trials,
is an exercise in the philosophy of social technology: How we
can put our knowledge of powers and our skills at artful
modeling to work to build more decent societies and how we can
use our knowledge and skills to evaluate when our attempts are
working.
The lectures are important because:
They offer an original view on the age-old question of
scientific realism in which our knowledge is genuine, yet our
scientific principles are neither true nor false but are,
rather, templates for building good models.
Powers are center-stage in metaphysics right now. Back-reading
them from the successes of scientific practice, as Lecture 2
does, provides a new perspective on what they are and how they
function.
There is a loud call nowadays to make philosophy relevant to
"real life." That's just what happens in Lecture 3, where
Cartwright applies the lesson of Lectures 1 and 2 to argue for
a serious rethink of the way that we are urged--and in some
places mandated--to use evidence to predict the outcomes of our
social policies.