Naturalistic Epistemology: A Symposium of Two Decades

1. اهداف مقدمه ارزیابی سیستماتیک ادعاهای معرفت، وظیفه اصلی معرفت شناسی است. به عقیده معرفت شناسان طبیعت گرا، این وظیفه را نمی توان به خوبی انجام داد، مگر اینکه به جایگاه فاعل شناسا در طبیعت توجه مناسب شود. همه فیلسوفانی که به درستی می‌توان آنها را «معرفت‌شناسان طبیعت‌گرا» نامید، دو نظریه را پذیرفته‌اند: (الف) انسان‌ها، از جمله قوای شناختی‌شان، موجوداتی در طبیعت هستند که با سایر موجودات مورد مطالعه علوم طبیعی در تعامل هستند. و (ب) نتایج تحقیقات علمی طبیعی انسان‌ها، به‌ویژه زیست‌شناسی و روان‌شناسی تجربی، مرتبط و احتمالاً برای کار معرفت‌شناختی حیاتی است. معرفت شناسان طبیعت گرا در تبیین تزهای (الف) و (ب) و همچنین در تصوراتشان از آمیختگی مناسب سایر مؤلفه های مورد نیاز برای برخورد مناسب با دانش بشری، مانند تحلیل زبانی، منطق، نظریه تصمیم گیری و نظریه ارزش متفاوت هستند. . مشارکت کنندگان این جلد که خود را معرفت شناسان طبیعت گرا می دانند (اکثریت) در این زمینه ها تفاوت زیادی دارند. قصد من در این مقدمه ارائه طبقه بندی معرفت شناسی های طبیعت گرایانه نیست. من قصد دارم با تسهیل شناخت مفروضات، تأکیدات و حذفیات نویسندگان، مروری کلی ارائه کنم که خواندن انتقادی از مقالات موجود در این جلد را تحریک کند.

1. AIMS OF THE INTRODUCTION The systematic assessment of claims to knowledge is the central task of epistemology. According to naturalistic epistemologists, this task cannot be well performed unless proper attention is paid to the place of the knowing subject in nature. All philosophers who can appropriately be called 'naturalistic epistemologists' subscribe to two theses: (a) human beings, including their cognitive faculties, are entities in nature, inter­ acting with other entities studied by the natural sciences; and (b) the results of natural scientific investigations of human beings, particularly of biology and empirical psychology, are relevant and probably crucial to the epistemological enterprise. Naturalistic epistemologists differ in their explications of theses (a) and (b) and also in their conceptions of the proper admixture of other components needed for an adequate treatment of human knowledg- e.g., linguistic analysis, logic, decision theory, and theory of value. Those contributors to this volume who consider themselves to be naturalistic epistemologists (the majority) differ greatly in these respects. It is not my intention in this introduction to give a taxonomy of naturalistic epistemologies. I intend only to provide an overview which will stimulate a critical reading of the articles in the body of this volume, by facilitating a recognition of the authors' assumptions, emphases, and omissions.