Native to the Republic: Empire, Social Citizenship, and Everyday Life in Marseille since 1945

در بومی جمهوری، مینایو ناسیالی روندی را دنبال می‌کند که از طریق آن انتظارات در مورد استانداردهای زندگی و مسکن مناسب به عنوان حقوق اجتماعی در فرانسه در اواخر قرن بیستم درک شد. این ایده ها از طریق مذاکرات روزمره بین مردم عادی، مقامات شهرداری، بوروکرات های ایالتی مرکزی، مقامات منتخب و دانشمندان علوم اجتماعی در مارسی پس از جنگ تکامل یافتند. نصیالی نشان می‌دهد که چگونه این تعاملات در سطح محلی اساساً ایده‌های در حال تحول در مورد شهروندی فرانسوی و محیط ساخته‌شده را اطلاع‌رسانی کرد، یعنی اینکه نهادینه‌سازی شهروندی اجتماعی نیز فضاهای جدیدی را برای طرد شدن ایجاد کرد. اگرچه همه مستحق حقوق اجتماعی بودند، برخی ظاهراً سزاوارتر از دیگران بودند.

از دهه 1940 تا اوایل دهه 1990، بحث های کلان شهرها در مورد پتانسیل برنامه ریزی شهری برای تغییر زندگی روزمره توسط استعمار و بعداً پسااستعمار شکل گرفت. مهاجرت در درون امپراتوری در حال تغییر به عنوان یک بندر و دروازه تاریخی به و از مستعمرات، پروژه‌های مرتبط مارسی برای توسعه موسسات رفاهی و مدیریت فضای شهری، آن را به مکان مهمی برای کاوش در این فرآیند ناهموار تبدیل می‌کند. بحث‌های محله‌ای درباره معنا و اهداف مدرنیزاسیون به درک هنجاری در مورد اینکه ساکنان مستحق دسترسی به حقوق اجتماعی در حال گسترش هستند کمک کرد. نصیالی استدلال می کند که مفروضات در مورد تفاوت های نژادی، اجتماعی و فضایی عمیقاً ساختار متفاوتی از مسکن را در فرانسه پس از جنگ ایجاد کرد. بومی جمهوری ارزش رویکردهای جدید برای مطالعه امپراتوری، عضویت در ملت، و دولت رفاه را با نشان دادن اینکه چگونه شهروندی اجتماعی صرفاً در "جوامع تخیلی" شکل نگرفته است، بلکه از طریق شیوه ها نیز برجسته می شود. شامل منازعه فضاها و بهره مندی از حقوق است.

In Native to the Republic, Minayo Nasiali traces the process through which expectations about living standards and decent housing came to be understood as social rights in late twentieth-century France. These ideas evolved through everyday negotiations between ordinary people, municipal authorities, central state bureaucrats, elected officials, and social scientists in postwar Marseille. Nasiali shows how these local-level interactions fundamentally informed evolving ideas about French citizenship and the built environment, namely that the institutionalization of social citizenship also created new spaces for exclusion. Although everyone deserved social rights, some were supposedly more deserving than others.

From the 1940s through the early 1990s, metropolitan discussions about the potential for town planning to transform everyday life were shaped by colonial and, later, postcolonial migration within the changing empire. As a port and the historical gateway to and from the colonies, Marseille's interrelated projects to develop welfare institutions and manage urban space make it a particularly significant site for exploring this uneven process. Neighborhood debates about the meaning and goals of modernization contributed to normative understandings about which residents deserved access to expanding social rights. Nasiali argues that assumptions about racial, social, and spatial differences profoundly structured a differential system of housing in postwar France. Native to the Republic highlights the value of new approaches to studying empire, membership in the nation, and the welfare state by showing how social citizenship was not simply constituted within "imagined communities" but also through practices involving the contestation of spaces and the enjoyment of rights.