Nation-States and the Multinational Corporation: A Political Economy of Foreign Direct Investment

چه چیزی یک کشور را برای سرمایه گذاران خارجی جذاب می کند؟ شرایط حاکمیت و سیاست تا چه حد اهمیت دارد؟ این کتاب سیستماتیک ترین کاوش تا به امروز را در مورد این سؤالات مهم در رابطه سیاست و اقتصاد ارائه می دهد. ناتان جنسن با استفاده از داده‌های کمی و مصاحبه با آژانس‌های ترویج سرمایه‌گذاری، مشاوران مکان سرمایه‌گذاری، بیمه‌گران ریسک سیاسی و تصمیم‌گیرندگان شرکت‌های چندملیتی به یک نتیجه شگفت‌انگیز می‌رسد: کشورها ممکن است برای سرمایه بین‌المللی رقابت کنند، اما سیاست‌های مالی دولت - هم مالیات و هم مخارج - تأثیر کمی بر تصمیمات سرمایه گذاری شرکت های چندملیتی دارد.

اگرچه سیاست های دولت توانایی محدودی برای تعیین الگوهای جریان های ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) دارد، نهادهای سیاسی برای توضیح اینکه چرا برخی کشورها نقش اساسی دارند. در جذب سرمایه بین المللی موفق ترند. اول، نهادهای دموکراتیک خطرات سیاسی را برای شرکت های چند ملیتی کاهش می دهند. در واقع، آنها منجر به حجم عظیمی از سرمایه گذاری مستقیم خارجی می شوند. دوم، نهادهای فدرال سیاسی، برخلاف نهادهای فدرال مالی، خطرات سیاسی را برای شرکت‌های چندملیتی کاهش می‌دهند و به کشورهای میزبان اجازه می‌دهند تا سطوح بالاتری از جریان سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی را جذب کنند. سوم، صندوق بین المللی پول، که اغلب به عنوان کاتالیزور برای ترویج سرمایه گذاری خارجی ذکر می شود، در واقع شرکت های چند ملیتی را از سرمایه گذاری در کشورهای تحت برنامه های صندوق بین المللی پول باز می دارد. حتی پس از کنترل عواملی که کشورها را به دنبال حمایت صندوق بین‌المللی پول سوق می‌دهد، موافقت‌نامه‌های صندوق بین‌المللی پول با سطوح بسیار پایین‌تری از ورودی FDI مرتبط است.

What makes a country attractive to foreign investors? To what extent do conditions of governance and politics matter? This book provides the most systematic exploration to date of these crucial questions at the nexus of politics and economics. Using quantitative data and interviews with investment promotion agencies, investment location consultants, political risk insurers, and decision makers at multinational corporations, Nathan Jensen arrives at a surprising conclusion: Countries may be competing for international capital, but government fiscal policy--both taxation and spending--has little impact on multinationals' investment decisions.

Although government policy has a limited ability to determine patterns of foreign direct investment (FDI) inflows, political institutions are central to explaining why some countries are more successful in attracting international capital. First, democratic institutions lower political risks for multinational corporations. Indeed, they lead to massive amounts of foreign direct investment. Second, politically federal institutions, in contrast to fiscally federal institutions, lower political risks for multinationals and allow host countries to attract higher levels of FDI inflows. Third, the International Monetary Fund, often cited as a catalyst for promoting foreign investment, actually deters multinationals from investment in countries under IMF programs. Even after controlling for the factors that lead countries to seek IMF support, IMF agreements are associated with much lower levels of FDI inflows.