Nation-building and Identity Conflicts: Facilitating the Mediation Process in Southern Philippines

پایان دادن به تضادهای هویتی از طریق توافق‌های مذاکره‌شده، فرآیندی غیرقابل حل است که به‌طور پیچیده در فرآیند ملت‌سازی گنجانده شده است. آریل هرناندز به پیچیدگی فرآیند ملت‌سازی در فیلیپین و اینکه چگونه بافت اجتماعی و سیاسی آن دستیابی به توافق‌نامه صلح را محدود می‌کند که چالش‌های جدید را در حین پیش‌روی این فرآیند متوقف می‌کند، بررسی می‌کند. میانجیگری به عنوان یکی از روشهای ممکن مداخله برای حل تعارضات هویتی به عنوان ابزار بدیهی برای پایان دادن به درگیری 40 ساله بین جامعه فیلیپینی به طور کلی و بانگسامورو در نظر گرفته می شود. تجزیه و تحلیل تأیید می کند که میانجیگری و سایر انواع مداخله با ایجاد پیچیدگی های بیشتر در فرآیند مذاکره، به حل ناپذیری تضادهای هویتی کمک می کند. مفهوم‌سازی «سنگ‌های مانع» ممکن است منابع مبتنی بر دانش را برای توسعه استراتژی‌هایی برای «تسهیل» فرآیند میانجی‌گری فراهم کند که به طرف‌های مذاکره اجازه می‌دهد تا با پیچیدگی میز مذاکره کنار بیایند.

Ending identity conflicts through negotiated agreements is an intractable process that is embedded complexly in the nation-building process. Ariel Hernandez looks on the complexity of the nation-building process in the Philippines and how its social and political context constrains the achievement of a peace agreement that would withhold new challenges as the process unfolds. Mediation as one of the possible modes of intervention to resolve identity conflicts is taken as the self-evident instrument to end the 40 year old conflict between the Filipino society at large and the Bangsamoro. The analysis confirms that mediation and other types of intervention are contributing to the intractability of identity conflicts by bringing in further complexities in the negotiation process. The conceptualization of “stumbling blocks” may provide knowledge based resources to develop strategies to “facilitate” the mediation process that allows negotiating parties to cope with the complexity of the bargaining table.