Narrative Gedankenspiele: Der metafiktionale Roman zwischen Modernismus und Postmodernismus

تفاوت بین مدرنیسم و ​​پست مدرنیسم را می‌توان با استفاده از نوعی رمان که پژوهش‌های روایی مدرن آن را فراداستان می‌نامد، به صورت روایت‌شناختی تحلیل کرد. رمان مونولوگ دو رشته ای آرنو اشمیت \"KAFF also Mare Crisium\" یک نمونه ادبی-تاریخی مهم از چنین متن روایی خودارجاعی است.

دیرک فرانک به بررسی میزان تأثیر خود انعکاس بر شکل تک‌شناختی بازنمایی و وجود قهرمان می‌پردازد. روشن می شود که نه تنها قهرمان، بلکه مونولوگ نیز باید به عنوان شکل افراطی روایی شکست بخورد. شکل غیر متناقض دیگری از فراداستان را می توان در متون روایی دو رشته ای کلاوس مودیک و رابرت گرنهارت مشاهده کرد: رابطه پرتنش بین واقعیت و تخیل مقدمه ای برای روایتی است که گرد می شود.

Die Differenz von Modernismus und Postmodernismus lässt sich narratologisch anhand eines Romantyps analysieren, der in der modernen Erzählforschung als Metafiktion bezeichnet wird. Arno Schmidts doppelsträngiger Monologroman "KAFF auch Mare Crisium" ist ein literaturhistorisch signifikantes Beispiel für einen solchen selbstbezüglichen Erzähltext.

Dirk Frank geht der Frage nach, inwiefern die Selbstspiegelung die monologische Darstellungs- und Existenzform des Helden affiziert. Es wird deutlich, dass nicht nur der Held, sondern auch der Monolog als narrative Extremform scheitern muss. Eine andere, entparadoxierte Form der Metafiktion zeigt sich in den doppelsträngigen Erzähltexten von Klaus Modick und Robert Gernhardt: Gerade das spannungsreiche Verhältnis von Realität und Fiktion ist die Prämisse für ein sich abrundendes Erzählen.