Narrating Humanity: Life Writing and Movement Politics from Palestine to Mauna Kea

روایات هژمونیک درباره اینکه چه کسی و چه چیزی به عنوان انسان به حساب می آید، تعیین می کند که چه کسی زندگی می کند و می میرد - چه کسی حق دارد آزادانه و کامل نفس بکشد. در عین حال، در مواجهه با خشونت دولتی خردکننده، انسان‌ها برمی‌خیزند و به داستان‌های تازه و نوظهور انسان، شدن و تعلق جان می‌بخشند. سینتیا جی. فرانکلین مداخله ای انتقادی در شیوه های زندگی نویسی و بحران های معاصر در ایالات متحده در مورد اینکه چه کسی انسان به حساب می آید انجام می دهد. برای فعال کردن این مداخله، او یک زبان تحلیلی قدرتمند جدید را با محوریت «انسانیت روایی»، «انسانیت روایت‌شده» و «انسانیت روایت‌شده» پیشنهاد می‌کند و مفاهیمی از انسان را که از سیاست جنبش بیرون می‌آیند، پیش‌زمینه می‌کند. فرانکلین استدلال می‌کند در حالی که داستان‌های «انسانیت روایی» وضعیت موجود را تبلیغ می‌کنند، داستان‌های «انسانیت روایت‌شده» و «انسانیت روایت‌شده» راه‌هایی هستند که روش‌هایی برای انسان بودن لازم نه تنها برای بقا، بلکه برای شکوفایی در زمان بحران‌های شتاب‌زده بیان می‌کنند. با تأثیرات متقاطع سرمایه داری نژادی، امپریالیسم، پدرسالاری دگرسانی و تغییرات آب و هوایی.

فرانکلین از طریق فصل‌هایی که بر طوفان کاترینا، زندگی سیاه‌پوستان مهم است، جنبش بایکوت به رهبری فلسطین، سلب سرمایه و تحریم‌ها، و جنبش بومی هاوایی برای محافظت از Mauna a Wakea متمرکز شده است، فرانکلین نشان می‌دهد که چگونه می‌توان زندگی نویسی را برای انجام کارهای بیشتر بسیج کرد. به جای تداوم اشکال مسلط غیرانسانی سازی که خشونت را تضمین می کند. او ادعا می‌کند که روایت‌های زندگی می‌توانند به تحقق راه‌های انسان‌بودن با الهام از این جنبش‌های سیاسی معاصر کمک کنند که بر پایه خویشاوندی عجیب و غریب، همبستگی بین‌المللی/ملی، مراقبت لغو، و ارتباط استعماری بین انسان‌ها، بیش از انسان‌ها، زمین و آب استوار است. با نویسندگان، هنرمندان و فعالانی که الهام‌بخش اشکال رادیکال رابطه هستند، او می‌آید تا با رد مرزهای بین زندگی‌نامه، کنش‌گرایی مبتنی بر جامعه، و نقد ادبی و فرهنگی، در کنش‌های انسانی روایت‌شده‌اش، در کنار آنها بنویسد. /p>\n

این کتاب مطالعات آمریکایی به موقع به بررسی تقاطع‌های فعالیت‌گرایی، دانش‌آموزی، ادبیات و فرهنگ می‌پردازد.